De Amerikaanse hersenonderzoekster Jill Bolte Taylor is vooral bekend van haar boek Stroke of Insight en het bijbehorende filmpje op TEDx. Hierin vertelt ze het fascinerende verhaal hoe zij een herseninfarct krijgt en die gebeurtenis van binnenuit bestudeert met haar kennis als onderzoeker in dit veld. Het heeft tot een schat aan informatie en inzichten geleid waarbij de belangrijkste misschien wel is dat ons bewustzijn niet in de hersenen wordt gecreëerd. Zelfs wanneer de hersenen uitvallen of klinisch dood zijn gaat bewustzijn door, nog veel helderder en weidser dan wanneer het als individu wordt ervaren. Dit is ook de conclusie van cardioloog Pim van Lommel die veel onderzoek heeft gedaan naar bijna dood ervaringen.

Bolte Taylor heeft nog een andere wonderlijke conclusie gedaan. Zijn noemt dit de ’90 second rule’. Taylor legt uit dat wanneer wij een emotie ervaren het minder dan 90 seconden kost voor een emotie getriggerd raakt, op chemische wijze door de bloedstroom gaat en het lichaam die uitstoot. Mits je jezelf volledig opent voor de emotie en met je volle bewustzijn erbij bent is er na die 90 seconden er niets meer in het lichaam terug te vinden van het feit dat die emotie is gevoeld. Alles wat na die 90 seconden nog van die emotie wordt gevoeld komt omdat je keer op keer die emotie persoonlijk neemt en met de mind onder controle wilt krijgen. Het verzet tegen de emotie creëert keer op keer dezelfde chemische reactie in het lichaam en kan eindeloos doorgaan.

Voordat ik van dit onderzoek had gehoord was dit precies mijn eigen ervaring met de clearings die ik doe voor mensen en ruimtes. Op het moment van ervaren zijn de gevoelens, emoties, gedachten fysieke sensaties helemaal ‚aan’ en worden in al hun heftigheid beleefd. Maar zolang ik die ervaringen niet persoonlijk neem en wil oplossen is het gevoel binnen een paar minuten totaal verdwenen. Het bijzondere van deze manier van leven is dat je er achter komt dat je hele systeem volledig is uitgerust om het leven in alle rijkheid te ervaren en daar tegelijkertijd niets van vast te houden. Echter door je identificatie met je ervaringen en de nimmer aflatende bemoeienis van je mind gebeurt juist het tegenovergestelde. Je houdt de spanning in je systeem vast een creëert keer op keer, vaak totaal onbewust, dezelfde ervaringen.

Dit inzicht is bijzonder waardevol omdat het de behoefte om jezelf te beschermen of af te schermen overbodig maakt. Wanneer je je ervaringswereld bewust maakt, ziet voor wat het is in dat moment en laat zijn neemt je bandbreedte van wat je bewust kunt ervaren. Daarnaast groeit ook de intensiteit van je ervaringen zonder dat je in belemmerende reacties schiet. De 90 seconden regel betekent niet dat je 90 seconden je adem in moet houden als er ergens een trigger in je afgaat. Het gaat erom dat je de ervaring volledig bewust meemaakt en ziet voor wat het is gedurende die tijd.

Wanneer je dit succesvol doet leer je je systeem dat je deze informatie, frequenties of energie kunt ervaren zonder dat t ze belastend voor je zijn. Daarmee creëer je een vrijheid in jezelf die je helpt om volledig beschikbaar te zijn voor het leven en daar niet langer begrenzingen in te voelen. Zo wordt bewust voelen weer leuk omdat je nu leert dat je ieder moment met jezelf, iemand anders of een plek waar je bent kunt gebruiken om op in te tunen en uit te vinden hoe je je tot dat gevoel verhoudt. Dat is je moment om met hetgeen zich aandient beust te zitten en te je compassievolle hart te gebruiken om deze sensatie te omarmen.

Dus de volgende keer dat je erachter komt dat je al 3 dagen heel boos bent op jezelf of iemand anders, realiseer je dan dat je het gevoel van boosheid al drie dagen min 90 seconden totaal persoonlijk neemt…