02 okt Ik ben dit.

Op zijn zachtst gezegd is de reis die je maakt door het aardse leven één groot mysterie. Dat mysterie is ‘Zijn’, het grote niets dat altijd al alles en overal is, tegelijkertijd. Dit is de bron van manifestatie van al het leven, het substratum waar alles van gemaakt is. Vanuit die staat van zijn ontbrandt een goddelijke vonk met het verlangen om te ervaren hoe het is om dat ook weer allemaal niet te zijn. Het moet wel zo anders zou het niet alles zijn…

Dat verlangen creëert onder andere de dimensie waarin wij als mens het aardse leven kunnen ervaren. Deze dimensie heeft een bandbreedte aan frequenties die wij als mens via de zintuigen van het lichaam kunnen beleven. Dit briljante biofeedback ruimtepak, met een uniek uitgerust zenuwstelsel, stelt je in staat de aardse frequenties, energieën of informatie op deze planeet te ervaren. Er is daarmee enerzijds iets dat op avontuur gaat, het masculiene en er is een aspect van ons dat altijd thuisblijft in de eenheid, het feminiene. Deze twee krachten zijn tegelijkertijd actief, zorgen voor spanning en hebben elkaar ook nodig om de energie te genereren die nodig is om deze reis te kunnen maken.

Letterlijk, wanneer de schaar na de geboorte in de navelstreng wordt gezet, begint de reis van de individuele mens. Vooralsnog verkeert het bewustzijn van het jonge kind in een relatieve staat van eenheid, maar zo rond 3 jaar oud is er een fundamentele shift waar te nemen in perceptie en ontstaat er een gevoel van afgescheidenheid. Niet langer kijken we naar het leven als een eenheid en herkennen we ieder aspect als onze eigen creatie maar we ervaren het leven vanuit een individueel centrum dat ogenschijnlijk los staat van anderen en wat we ervaren. Boeddhisten beschouwen deze illusie van afgescheiden zijn als de wortel van al het lijden.

Om dit alles te kunnen ervaren heeft ‘Zijn’ een podium nodig. Dit is de mind, een fascinerend levenstheater waarin het ongemanifesteerde potentieel tot leven kan komen en zich in volle glorie aan ons toont, vol verlangen om helemaal geleefd te worden. Mind heeft een compleet eigen set wetmatigheden om de dynamiek van dualiteit, gepolariseerd, tijd en ruimte, oorzaak en gevolg, verantwoordelijkheid en karma van brandstof te voorzien.

De menselijke reis gaat over het theater van de mind binnen stappen en je volledig onderdompelen in alles wat er in deze ‘realiteit’ te ervaren is. Hoe opwindend! Er zijn drie valkuilen die je als mens in het leven via de mind zult tegenkomen en kunt herkennen; het persoonlijk nemen van je belevingswereld, die willen begrijpen en deze willen fixen. Wanneer je je daarvan bewust wordt weet je dat je het leven ervaart vanuit de mind.

Je zou kunnen zeggen dat de mind alles kan. Het enige dat de mind echter niet kan is tot de realisatie komen dat ‘dit’ al is waar de mind zo hard naar op zoek is en naar verlangt; erkenning. Het gaat ten diepste over bestaansrecht. Kan en mag het er echt helemaal zijn zonder dat het hoeft te veranderen? Het is wat mind het liefste wil maar ook het hardst voor wegrent. Want wat als dit het al is, heeft de mind dan nog bestaansrecht? Het is wonderlijk om de finesse, geraffineerdheid en subtiliteit van de mind te aanschouwen in haar wanhoop dit inzicht te vermijden en daarmee het verhaal gaande te houden.

Onderdeel van die onbewuste misleiding is wat in veel spirituele beoefening wordt aangereikt als de oplossing om met de uitdagingen van de mind om te gaan. Veel mensen leren dat je niet je gedachten, emoties, gevoelens en fysieke sensaties bent. Je bent niet je gedachten, je hebt gedachten. Dit is allemaal nog steeds de mind die je probeert af te leiden van het onvermijdelijke en dat is de realisatie dat je dit allemaal wel bent. Zolang je dat niet ziet zit je nog steeds volop in de polarisatie en die komt door de afwijzing, ontkenning van of angst voor die aspecten van leven. Deze willen niet afgewezen of genegeerd worden maar juist ervaren, erkend en omarmd worden vanuit waarachtige compassie en bewustzijn.

Dit is waar we het domein van het compassievolle hart betreden. Een dimensie met een compleet andere set wetmatigheden en bijbehorende dynamiek. Het compassievolle hart is alles inclusief, voorbij dualiteit en polarisatie, neemt niets persoonlijk en hoeft ook niets te fixen. Het hart weet namelijk dat wanneer iets volledig wordt ervaren en kan zijn zoals het nu is, zonder dat het hoeft te veranderen, het zichzelf fixt. Vanuit het compassievolle hart kijk je naar je aardse leven vanuit de plek van het scheppende, de plek van eenheid die nog altijd intact is en alle manifestatie direct herkent als haar eigen schepping.

Hier komen we niet alleen weer thuis op de plek waar alles begon maar brengen we ook alles thuis. Het hart heeft het unieke vermogen om al het leven letterlijk en figuurlijk in het hart te sluiten, te ontdoen van spanning en terug te brengen in haar oorspronkelijke staat van onvoorwaardelijke liefde. Dus ook de mind, juist de mind! Dit is mijns inziens de enige weg om voorbij de dualiteit en toegenomen polarisatie te geraken en de onbewuste en donkere schaduwkanten van ons bestaan uit te lichten en te neutraliseren. De mind zal dit zelf, van binnenuit, nooit kunnen volbrengen. Het ligt simpelweg buiten haar bereik. Mind heeft het compassievolle hart nodig om haar te omarmen, te ontladen, tot rust en in balans te brengen.

Elke keer als we ons leven bewust ervaren en volledig omarmen zoals het nu is, zonder dat iets hoeft te veranderen, verschaffen we onszelf toegang tot de dimensie van het scheppende in ons. Hier zien we dat we nog steeds mens zijn en dat ervaren door ons fysieke lichaam echter nu gerealiseerd en herkend vanuit het scheppende in ons, de eenheid. En wie vandaaruit leeft kan maar tot één conclusie komen. Ik ben dit; dat wat het leven ervaart, het ervaren en wat wordt ervaren.