01 okt Full Circle.

‘Je bent niet je gedachten, je hebt gedachten. De langste reis die je ooit zult maken is er één van 30 cm; van je hoofd naar je hart.  Stap uit het verhaal, wees de toeschouwer van je gedachten. Verhoog je frequentie zodat je kunt ascenderen.’  Zomaar een greep uit de spirituele oneliners die ik regelmatig hoor. Maar wat wordt hier nu eigenlijk gezegd en kan deze ‘mindset’ eigenlijk wel leiden tot vrijheid, heelheid en eenwording?

Om het antwoord hierop te vinden moeten we terug naar het moment van je geboorte. Los van wat je mogelijk allemaal meeneemt aan genetische informatie, onopgeloste business in je familiesysteem, parallelle levenservaringen en wat je hebt meegemaakt in de eerste 6 jaar van je leven, verkeer je de eerste 2,5 jaar nog in een staat van eenheid. Er is geen individueel centrum van waaruit het jonge kind het leven ervaart en daarmee verkeert het in een klassieke staat van verlichting. Het leven vindt simpelweg plaats maar er is nog niets in het kind dat dit persoonlijk neemt, probeert te begrijpen of wil fixen. Hier is alleen maar creatie en wordt het leven gezien, herkend en erkend vanuit het scheppende, dat wat de mind creëert maar ook buiten de wetmatigheden en beperkingen van de mind opereert.

Wat vervolgens onvermijdelijk lijkt te gebeuren om een menselijke en aardse ervaring te kunnen hebben, is dat we ogenschijnlijk uit de eenheid vallen. Hier doet de illusie van afgescheiden zijn haar intrede, volgens boeddhisten de wortel van al het lijden. We glijden vanuit de eenheid van het hart in de mind en ontmoeten daar de hindernissen en valkuilen die de mind zo duidelijk kenmerken; tijd en ruimte, oorzaak en gevolg, verantwoordelijkheid en karma. In de mind zijn al deze facetten van het leven duaal en daarmee gepolariseerd. De spanning tussen de tegenstellingen activeert, bekrachtigt en bestendigt de mind als podium waarop ongemanifesteerde energie tot leven komt.

De polarisatie en dualiteit binnen de mind zorgt voor een dilemma dat de mind zelf niet kan oplossen. Alles wat we wel of niet meer willen en waar we onze aandacht op richten komt tot leven. Tegelijkertijd wijzen we in die manier van creëren vanuit de mind ook altijd iets af. Wat we wel willen gaat altijd ten koste van wat we niet meer willen. Wat we niet meer willen wordt veroordeeld, afgewezen en niet erkend. En daarmee gaat het ondergronds, het onderbewuste in, wachtend op een beter moment. In de tussentijd denk jij dat je lekker positief aan het denken en manifesteren bent maar vroeg of laat komen deze niet erkende aspecten die je hebt afgewezen op je deur kloppen, zoekend naar de heilige graal; de oprechte en waarachtige compassie die komt vanuit het hart.

Zonder dat de mind het door heeft is dit ook haar grote verlangen; erkend te worden in alles wat de mind is, kan en doet. Die erkenning kan de mind zichzelf niet geven omdat ze niet functioneert in eenheid, dat is het domein van het compassievolle hart. En omdat die erkenning nooit komt vanuit de mind pleegt de mind een coupe en gaat steeds meer doen om aandacht te trekken, wanhopig om gezien en erkend te worden. De mind is bijzonder geraffineerd en kundig en zal zonder aarzeling diepe realisaties en inzichten kapen om het persoonlijke verhaal in stand te houden. Het is de ultieme overlevingsstrategie van de mind om haar grootse angst te ontlopen, die van haar eigen afwezigheid.

Als je met die blik nog een keer kijkt naar al die oneliners in de eerste alinea dan zie je dat ze allemaal komen vanuit de mind. Hoe mooi, diep en waardevol zo ook klinken, je ziet direct dat ze leiden tot verdeeldheid en opbouw van spanning. De onderstroom die dat veroorzaakt is je persoonlijke bewuste en en onbewuste agenda die iets niet wil ervaren en mooi verpakt externaliseert. Vanuit de mind gezien ben je niet je gedachten, vanuit het hart ervaren ben je de schepper van die gedachten. De reis van het hoofd (mind) naar het hart start voor de meeste mensen omdat ze gedachten afwijzen en denken dat voelen beter is. Het is de reis van het hoofd en het hart, niet van het hoofd naar het hart. Stap uit je gedachten en wordt toeschouwer klinkt als praktisch en aantrekkelijk vanuit de mind, het hart stapt juist in de gedachten en is belever evan. Je frequentie verhogen vanuit de mind betekent lage en donkere frequenties niet willen voelen en ontstijgen terwijl het hart de volledige brandbreedte van alle frequenties wil ervaren en omarmen, dat is haar hoogste bestemming en bovenzintuiglijk geluk.

Goedbedoeld en verblind door de belofte van de mind op vrijheid van iets buiten onszelf houden we door deze mechanismen de mind juist in het zadel. Dit is wat mij betreft exact de reden waarom er zoveel mensen lijden, zoveel individueel als collectief. We lijden echter niet aan al die ‘externe’ omstandigheden waarvan we denken dat die het probleem zijn maar aan de nimmer aflatende weerstand tegen wat we ervaren, het oordeel, de ontkenning en de angst voor wat het leven werkelijk allemaal is. Sinds mensenheugenis is dit precies de reden waarom er nog geen betere wereld is; we hebben simpelweg de slechtere wereld in onszelf nog niet ontmoet, in de ogen gekeken en herkend als onze eigen creatie.

Die beleving en erkenning kan alleen maar komen vanuit het compassievolle hart, het is iets waar de mind simpelweg niet toe in staat is. Om tot ware vernieuwing te komen moeten we het onopgeloste conflict tussen de uitersten meenemen vanuit de mind naar het compassievolle hart. Dit doe je door je bewust te worden van je innerlijke en uiterlijke landschap en alles wat daarin te ervaren is te laten zijn zoals het is, zonder het te willen veranderen. Hiermee verschuift je perspectief van de mind naar het hart, niet door de mind af te wijzen maar juist te zien en te omarmen en daarmee te erkennen.

Het leven wordt hier ervaren zoals de bron dat doet en daarmee ben je weer terug in de oorspronkelijke staat van eenheid waar het jonge kind in verkeerde. Je bent in het moment, in eenheid en los van de beperkingen van de mind. Dit is de zetel van compassie, een ruimte waar conflicten niet langer kunnen bestaan. In deze alchemistische kolf van bewustzijn vallen belemmeringen weg maar dient zich ook een stroom van vernieuwing, inspiratie, richting en helderheid aan; de flow, de Chi, het vrije leven! Je zult deze levensenergie direct herkennen als waar, kloppend en betekenisvol voor jou, je omgeving en het collectief.

Je compassievolle hart nodigt je uit om alle facetten van het leven open te ervaren en terwijl je dat doet je te realiseren dat wat je ervaart allemaal van dezelfde bronenergie is gemaakt; degene die ervaart, wat ervaren wordt en het ervaren zelf. In de mind is deze goddelijke drie-eenheid ogenschijnlijk gescheiden, in het hart is het één en hetzelfde. Vanaf deze plek ben je weer terug bij het begin, je bent full circle gegaan. Je bent de gedachten, gevoelens, emoties en fysieke sensaties wel. Je bent het hoofd en het hart en alle frequenties in alle dimensies, altijd en overal. Het is een uniek voorrecht dat wij als mensen beide perspectieven kunnen aannemen en ervaren. We kunnen compleet verdwalen in de mind of we kunnen vanuit het hart deze aardse realiteit aangaan, ervaren en omarmen. Je hebt alle innerlijke technologie al in huis om dat te doen, namelijk je bewustzijn en je compassievolle hart. Dus stap juist in je ervaringswereld zoals die in je bewustzijn verrijst en realiseer je dat je dit bent, alles inclusief. De beste manier om ergens uit te komen is om er volledig in te gaan en jezelf te herinneren aan ‘ik ben dit’.  Verhoog niet je frequenties ten koste van lage frequenties maar ervaar en omarm alle frequenties en wordt daarmee een werkelijk vrij mens. Face it & embrace it…

foto: NAPHASSA