01 nov Face It & Embrace It.

Alles, overal, iedereen en altijd. Het klinkt ongelooflijk simpel en dat is het ook. Tegelijkertijd is het voor de meeste mensen het aller moeilijkste om te doen. Dat komt omdat bewustzijn en compassie beide niet gaan over iets doen. Het waarnemen van je ervaringswereld zoals die nu is, is namelijk niets iets doen en die vervolgens zien voor wat en laten zoals het is, dit is wat compassie voor mij betekent, is ook niet iets doen.

Wanneer je dit inzicht toepast in je leven kom je erachter dat je sommige dingen heel makkelijk kunt waarnemen en laten zijn en andere haast onzichtbaar voor je zijn en je enorm triggeren. Waar het je makkelijk lukt ben je al bewust en compassievol, waar je onbewust bent en reageert kun je nog spanning ontladen, oude geconditioneerde reacties ontkrachten en daarmee ruimte maken voor iets anders.

Onlangs mailde iemand mij dit: “Ik laat zo goed als alles bij me binnenkomen en neem het waar, zoals jij ook adviseert. Dat gaat grotendeels ok. Echter de stukken die voor mij het diepst gaan, zoals mijn huidige scheiding en nog geen concreet doel en werk, blijven zich door eindeloze gedachten aandienen, waarnemen na waarnemen, komt het steeds terug… wat dan?”

De grote uitdaging met compassie is dat het pas echt werkt als er wordt omarmd zonder verwachting van de uitkomst. In het voorbeeld hierboven zie je dat deze vrouw waarneemt en waarneemt met het doel om de gedachtestroom te laten stoppen. En dat is precies waarom het niet werkt. Haar vertrekpunt is verzet tegen de gedachtestroom en ze wil iets doen, namelijk het waarnemen, zodat de gedachtestroom ophoudt. Ik noem dat ‘fixen’, een techniek of methode toepassen om iets wat je niet wilt kwijt te raken of wat je wel wilt vast te houden. Dit gepolariseerde vertrekpunt zorgt ervoor dat de spanning ten opzichte van wat je ervaart toeneemt en je daarmee onbewust en onbedoeld ‘het probleem’ in stand houdt.

De uitnodig voor haar en voor iedereen is om de gedachtestroom volledig te ervaren en te laten zijn zoals die op dat moment is. Zonder die persoonlijk te nemen, te willen begrijpen of te fixen. Wat er op dat moment kan worden ervaren en ingezien is dat de gedachtestroom niet het probleem is maar het verzet ertegen de worsteling ermee veroorzaakt en in stand houdt. Dat is ook wat er wordt ‘gecleared’ wanneer het volledig wordt ervaren en omarmd, niet de gedachtestroom stopt maar het verzet ertegen. Het wordt niet langer persoonlijk genomen, er wordt niet meer in het verhaal geïnvesteerd en er wordt ingezien dat het zich juist dan vanzelf oplost. De uitkomst hiervan kan zijn dat de gedachtestroom stopt omdat er geen energie meer aan wordt gegeven op de oude manier. De andere uitkomst, die net zo reëel en waardevol is, is dat de gedachtestroom doorgaat maar er niet langer iemand is in het ervaren ervan die daartegen in verzet is en aan lijdt.

Compassie kun je niet veinzen, sturen of aan iemand geven. Het is wat je bent, of niet, of in zeker mate. Als er nog ergens oordeel, angst of ontkenning zit zul je dat tegenkomen. Het is een prachtige manier van het leven om je eraan te herinneren dat je hier nog wat in te zien en te omarmen hebt. Het is in mijn ervaring essentieel dat je je ervaringswereld niet maar alleen waarneemt maar ook bewust doorziet, laat zijn en het verhaal eromheen bewust stopt. Daarmee verschaf je jezelf toegang tot een magische plek van waaruit je kraakhelder en onbegrensd kunt leven.