01 aug Heilig Hart.

Een paar jaar geleden was ik tijdens een stilteretraite, die ik jaarlijks organiseer met Tijn Touber, een man aan het clearen. We zaten in stilte naast elkaar met onze gezichten in de lentezon. Ik had mijn hand op zijn rug, was op hem afgestemd en omarmde wat zich in onze stille ontmoeting aandiende. Terwijl we daar zo zaten verscheen er uit het niets een smaragdgroen ellipsvormig licht. Ik zag het als een sfeer die mij heel rustig naderde. Ondanks dat ik dit nog niet eerder had gezien wist ik dat het een boodschapper was, alsof het licht iets aankondigde. De sfeer kwam dichterbij en waaide als een zachte bries door mij heen. Direct daarna verscheen voor mij een levensechte verschijning van de Christus. Ik zag hem zoals wij elkaar zouden zien wanneer jij en ik elkaar in levenden lijve ontmoeten. Het was oogverblindend en adembenemend. Hij droeg een robijnrode mantel, zijn energie en gezicht waren in totale rust, tegelijkertijd was de hartenergie van deze verschijning allesdoordringend. Op het exacte moment dat dit zich aandiende barstte de man naast mij in tranen uit. Er was geen verbale communicatie, het was een puur energetische ervaring. Nadat de stilteretraite was afgelopen vroeg ik de man die naast mij zat wat er met hem gebeurde waardoor hij moest huilen. “Ik weet het niet precies” zei hij “maar ik werd overspoeld door pure liefde.”

Een jaar later was ik op dezelfde plek een blinde vrouw aan het clearen. Terwijl we zo zaten draaide ze steeds haar hoofd naar mij toe en keek ze langs mij, alsof ze iets of iemand om mij heen zag. Ze vertelde mij later dat ze die hele sessie de Christus achter mij zag staan. Hij was aan het kijken wat ik aan het doen was en volgens haar knikte hij goedkeurend. Het voelde voor haar als de afronding van een training, een initiatie in het omarmen vanuit het compassievolle hart. Ik had blijkbaar genoeg vlieguren gemaakt in het integreren van de schaduwkanten van de mensheid.

De Christus wordt vaak lijdend aan het kruis afgebeeld. Mijn idee is dat die symboliek vooral gaat over het lijden van de mensheid, niet zozeer zijn lijden. Wat je minder vaak ziet is de afbeelding van de Christus waarin hij naar zijn hart wijst. Ik zie dat als een hint die hij geeft dat daar de oplossing ligt. Het hart als metafoor voor de plek die alle tegenstellingen overstijgt, waar conflicten niet langer kunnen bestaan, alle facetten van het leven in zich kan sluiten en waar de dingen gewoon zijn zoals ze zijn zonder dat ze als persoonlijk worden ervaren, hoeven te worden begrepen of opgelost. In veel van deze afbeeldingen zie je om het hart heen een doornenkrans, een symbool van pijn en lijden. Ik vermoed dat hier wordt verwezen naar de existentiële hartenpijn die we oplopen in ons bestaan als mens, ogenschijnlijk los van de eenheid, op zoek naar hereniging.

Nu ik deze blog schrijf met Pasen vind ik het extra interessant om te kijken naar de symboliek van Goede Vrijdag. Op deze dag herdenken christenen de verlossing van de zonde en de overwinning op de satan door Jezus’ dood. Mijn vermoeden is dat Christus het niet zou zien als een overwinning op Satan maar meer als een bewuste integratie van de donkere kanten van het leven om een werkelijk compleet mens te kunnen zijn. De compassie waar de Christus ons op wijst heeft het vermogen ons te bevrijden van schuld en schaamte en in bredere zin van alle schaduwkanten van het leven die we veroordelen en ontkennen.

Tenslotte, een klein maar niet onbelangrijk detail. Het hart wordt vaak in rood afgebeeld, de kleur van bloed. In onze beleving associëren wij dat met verdriet, pijn en lijden wat vaak letterlijk in het hart wordt gevoeld. De energie van het hart is echter groen, smaragdgroen. De kleur rood hoort energetisch gezien bij gronding, bij geaard zijn. Geaard zijn betekent voor mij in het moment zijn, dat je je lichaam bewoont en je je daar veilig voelt met alle facetten die het leven je aanbiedt. Wanneer het hart gewond is brengt dat bijna altijd een gevoel van onveiligheid met zich mee. Hierdoor verkramp je in het heup-, lage rug- en bekkengebied, waardoor je Chi of levensenergie niet goed kan doorstromen en je overdruk opbouwt in het bovenlichaam. Wanneer deze spanning wordt getriggerd zal je eerste reactie zijn om uit te checken, te ontkoppelen van de situatie. Op een bepaald niveau verlaat je je lichaam omdat het te onveilig is om in dat moment succesvol om te gaan met wat zich aandient.

Wanneer je je echter opnieuw verbindt met de taal van je lichaam en laat zijn wat je daar aantreft, verschaf je je zelf toegang tot je eigen heilige hart. Je ontlaadt oude spanning, ontspant en herontdekt de veiligheid die je lichaam je biedt nu je bewust en compassievol bent…