01 apr Innerlijke Vrede.

Dit jaar wordt voor het eerst de Inner Peace Conference georganiseerd. Delight Yoga brengt op een aantal iconische locaties in Amsterdam (Vondelkerk, De Duif, Amstelkerk en Posthoornkerk) sprekers uit binnen- en buitenland samen voor workshops en lezingen over yoga, meditatie, wijsheid en muziek.

De belangstelling voor deze conferentie is groot, een duidelijk teken dat innerlijke vrede hoog op de agenda staat van velen. Niet verwonderlijk gezien de innerlijke en uiterlijke onvrede die het gevolg is van de groeiende polarisatie in en om ons heen.

Wanneer ik mensen vraag wat innerlijke vrede voor hen betekent valt het mij op dat hun vredige staat afhankelijk lijkt te zijn van de afwezigheid van iets; gedachtes, gevoelens, emoties, mensen en situaties. Of juist van de aanwezigheid van iets wat er nu niet is; geld, een partner, liefde, tijd of rust. Het verlangen naar de afwezigheid van iets dat is of juist de aanwezigheid van iets dat nu niet is, is een uiting van onvermogen in het omgaan met hetgeen zich nu aandient. En dat verraadt dat je je bevindt in het domein van de zoeker; de verkrampte, samengetrokken energie die je met je aandacht weglokt van dit moment.

Die zoektocht, weg van wat is, creëert energetische spanning en het is juist die lading die tot innerlijke onvrede leidt. En daarom kan zoeken naar innerlijke vrede nooit leiden tot innerlijke vrede. Sterker nog, het is de meest effectieve manier om innerlijke vrede te vermijden. Het is de zoeker’s illusoire idee van wat vrede is dat je verwart, met als doel de zoektocht en het bijbehorende drama in stand te houden. Keer op keer wordt je verleid, misleid en afgeleid om elders te kijken dan naar wat zich steeds recht voor je neus afspeelt, dichterbij dan dichtbij.

De paradox in het vinden van innerlijke vrede ligt niet in manifesteren van hetgeen je mist of het verwijderen van die aspecten van je leven die je niet in je hart kunt sluiten. Innerlijke vrede ligt daar waar de zoeker naar vrede niet meer is. Er zijn veel manieren om de denkbeeldige zoeker, het ego of de persoonlijkheid te ontmantelen en daarmee te ontkrachten. Tot het punt dat deze volledig machteloos is en het leven zelf overblijft, alles inclusief, in al haar rijkdom, facetten en verschijningsvormen.

Door steeds je innerlijke belevingswereld bewust waar te nemen en met compassie te laten zijn, te omarmen zoals het zich in dit moment aandient, vallen uiteindelijk alle valse ideeën en overtuigingen over wie je nu denkt te zijn weg. Je leeft niet langer in een gepolariseerd bewustzijn van tegenstellingen en conflict. Dat is innerlijke vrede; je bent samengevallen met het leven zelf en het zoeken is over. En…mysterieus als het leven is blijkt innerlijke vrede overal in en om je heen te zijn, is het altijd en overal beschikbaar, zolang er niet naar gezocht wordt…