01 jan Nog even over de Schepper…

Dat de realiteit waarin je leeft een directe weerspiegeling is van wie je bent komt mogelijk als een verrassing. Toch vind je het doodnormaal dat wanneer je ergens energie in stopt het zich moeiteloos manifesteert. Vervolgens neem je daar ook graag de credits voor. Waarom is het dan zo raar dat de schaduwkanten die in jou leven diezelfde scheppende kracht hebben? Één verklaring is dat de schaduwkant veelal onbewust is en de realiteit die daarmee wordt gecreëerd door je persoonlijkheid wordt ontkend, niet wordt toegeëigend of gemakshalve over het hoofd wordt gezien. Wat in de schaduw leeft is te groot, te pijnlijk, te intens of te beschamend om het daglicht te kunnen verdragen.

Deze schaduwaspecten leiden hun eigen leven. Als je goed kijkt hoe ze ontstaan zijn het niet de herinneringen zelf die je belasten maar hoe je daar op dat moment mee omgaat. Door enerzijds je ervaringswereld persoonlijk te nemen en anderzijds te willen begrijpen en oplossen ontstaat rondom gedachten, emoties, gevoelens en fysieke sensaties een energetische lading die je in je systeem opslaat als stress. Deze lading is toxisch voor je energiehuishouding en je hele wezen zal er alles aan doen om deze spanning kwijt te raken. Het is als een ontsteking die je lichaam eruit probeert te werken.

Het is de aard van alle spanning om te willen ontladen en daarmee zoekt die spanning, als in een natuurkundig principe, een persoon, situatie of plek om dat te kunnen doen. Alleen de meeste mensen, situaties en plekken zijn energetisch al zo vol en geladen dat daar geen mogelijkheid is om te ontladen. Door steeds op dezelfde manier met die oude spanning om te gaan bouwt deze voortdurend op, net zo lang tot het niet meer past en het systeem crasht.

Hoe groter de spanning die in de loop van je leven ontstaat doordat je er onbewust mee omgaat, hoe groter de scheppende kracht, letterlijk. Stel dat je iets intens meemaakt waarbij een grote angst voelbaar is. Goede kans dat je op dat moment de angst ervaart en je lichaam je het gevoel geeft ‘ik ben bang’. Wanneer je zegt ‘ik ben’ of ‘ik heb’ zorgt dat ervoor dat je de energie van de angst die je voelt naar binnentrekt en letterlijk eigen maakt. Niet lang daarna zal de zoeker in jou proberen die angst te verklaren en beheersbaar te maken. Deze twee mechanismen creëren de spanning rondom de angst die belastend voor je werkt. Het is niet het voelen van de angst die je belast maar hoe je daar vervolgens mee omgaat. De spanning die je hebt gecreëerd is onderdeel van jou geworden en wil eruit.

Niet alleen zal je systeem je door allerlei fysieke ervaringen duidelijk willen maken dat er iets zit wat er niet hoort. Het probleem is dat je hoogstwaarschijnlijk niet geleerd hebt of gewend bent om naar die unieke taal van je lichaam te luisteren. Dat heeft vaak te maken met het feit dat je met je aandacht niet in het moment bent. Je leeft in het verleden of in de toekomst. En dat komt door de spanning die je in je systeem hebt opgebouwd die gedurende een dag steeds opnieuw wordt getriggerd en je met je aandacht weg brengt van dit moment.

Om de noodzaak van het ontladen van die spanning nog wat duidelijker aan je te maken geeft het leven je niet alleen signalen via je lichaam. In het bovenstaande voorbeeld van spanning rondom angst in je systeem zal je in toenemende mate angstige mensen tegenkomen in je leven en in angstige situaties terecht komen. Je zult je afvragen waarom je dit aantrekt, je omgeving je spiegelt, waarom je slachtoffer bent, je ‘bad karma’ hebt of gewoon pech. Allemaal tragische pogingen van een wanhopige mind. De werkelijkheid is echter nog veel confronterender en paradoxaal genoeg, bevrijdend. Namelijk,jij bent het! Er wordt je niets aangedaan, er overkomt je niets, jij creëert dit helemaal zelf. Het is de letterlijke creatie van wie jij op dit moment bent, of althans denkt te zijn… Een directe reflectie van de onopgeloste energetische lading in je systeem die magisch en moeiteloos in en om je heen tot leven komt.

Ik weet het, je wilt het niet weten, Het is ten slotte veel makkelijker om je omgeving, het leven of nog liever God de schuld te geven van wat er niet goed gaat. Die verwijtende houding buiten jezelf zet je echter op een plek van ontkrachting. Je ziet en ontkent tenslotte je direct scheppende vermogens. Niet als in een mooi esoterisch concept maar als in een natuurkundige wetmatigheid waarin de bewuste en onbewuste energie die je in het leven stopt zich direct laat zien.

Het is daarom zinvol om jezelf steeds de vraag te stellen wat het in jou is dat keer op keer iets in je leven creëert waar je niet blij mee bent, waar je ziek van wordt of waar jij of iemand anders onder lijdt. Niet vanuit schuld of oordeel maar vanuit het bewustzijn dat je een scheppend wezen bent, sterker nog,de schepper van je leven.

Carl Jung stelde dat we niet verlicht zullen worden door ons lichtfiguren voor te stellen maar door de schaduw bewust te maken. Dit kun je doen door steeds bewust met je innerlijke en uiterlijke belevingswereld te verbinden en alles wat zich daarin manifesteert volledig te ervaren en te laten zijn. Deze combinatie van beleving en compassie resulteert in een clearing, een energetische shift die de spanning uit je systeem ontlaadt en daarmee niet langer een scheppende kracht in je leven zal zijn. Als sneeuw voor de zon zullen de bange mensen en situaties uit je leven verdwijnen. Niet omdat je ze hebt weggejaagd, buitengesloten of je ervoor af hebt geschermd maar omdat je de geladen herinnering aan het voelen van angst in jezelf hebt omarmd en het leven je niet langer hoeft te herinneren aan dat er nog iets is wat ‘slechts’ liefdevolle aandacht behoeft.