30 aug Aardverschuiving.

Aanstaande dinsdag begint de derde editie van The Invitation. Een gratis community initiatief waarbij je zeven dagen lang op een radicaal andere manier met je favoriete probleem omgaat. Je gaat het namelijk helemaal bewust ervaren, zuurstof inblazen en een podium geven terwijl je het tegelijkertijd helemaal laat zijn zoals het is, zonder het te willen veranderen. Inmiddels doen meer dan 1000 mensen mee en de reacties die we krijgen zijn hartverwarmend, hoopgevend en ongelooflijk bekrachtigend.

Een van de dingen die opvalt is dat mensen erachter komen dat ze zichzelf hebben verteld dat ze al een weg hadden gevonden in hoe ze met hun binnenwereld omgaan. Therapie gehad, stilteretraite gedaan, boek gelezen, Ayahuasca ceremonie bijgewoond. “Ik ben de bocht om, heb het verwerkt, een plek gegeven en bewust gemaakt.’ Nu ze bewust contact maken met hun favoriete probleem en observeren wat dat allemaal teweegbrengt, komen veel mensen erachter dat de manier waarop de mind heeft getracht om te gaan met wat er gebeurt maar gedeeltelijk of tijdelijk bewustzijn en heling heeft gebracht.

Het is typisch voor hoe vanuit de mind wordt omgegaan met het oplossen van issues, namelijk diagnosticeren en fixen. Als we weten wat het probleem is, waar het vandaan komt, wanneer het begonnen is, wiens schuld het is, wat het betekent en waarom het gebeurt, kunnen we vervolgens iets doen om of zo snel mogelijk het probleem kwijt te raken als het ongemakkelijk is of zo lang mogelijk vast te houden als het fijn is.

De begrenzing zit ‘m in het duale en gepolariseerde waarbinnen de mind opereert. We verkiezen het een boven het ander maar dat betekent automatisch dat het ook ten koste gaat van het ander. Deze intrinsieke afwijzing van ongeacht wat creëert een energetische lading die vroeg of laat een uitweg zal zoeken. Dit gebeurt op het persoonlijke vlak, maar net zo goed in familie- en relatieconstellaties, in het collectief en in relatie tot alles dat leeft.

De situatie waarin we ons nu met elkaar bevinden is de ultieme reflectie van de gepolariseerde mind die als een snelkookpan onder superdruk staat. De aard van alle spanning is om te willen ontladen, ieder systeem zoekt naar een natuurlijk evenwicht. De mind zelf kan dit evenwicht niet herstellen omdat wat daarvoor nodig is precies hetgeen vraagt wat de mind niet heeft en kan. Als mens hebben we het unieke vermogen om ons gelijktijdig bewust te zijn van enerzijds onze menselijke aard en ervaring, het duale, en ons anderzijds ook te realiseren dat we het scheppende zijn van die menselijke ervaring, het non duale, de eenheid.

Waar we toe worden uitgenodigd in deze tijd, door het leven zelf, is om dit perspectief van eenheid en de kwaliteit van het compassievolle hart in de menselijke ervaring terug te brengen. Niet om van de mind weg te gaan en de boel de boel te laten maar om de mind thuis te brengen en te integreren. ‘Thuis’ is de metafoor van het compassievolle hart waar alle aspecten van de gepolariseerde mind vanuit eenheid en inclusiviteit herkend en erkend kunnen worden als oneindige facetten van de geslepen diamant van het leven zelf.

Gelukkig zien steeds meer mensen in dat we onze huidige uitdagingen niet blijvend zullen veranderen zolang we ze vanuit een plek van tegenstellingen en afgescheidenheid aangaan. We worden gevraagd onze innerlijke technologie te activeren. Om bewustzijn en compassie samen te brengen om dat wat nog niet bewust en versluierd is aan en in het licht te brengen.

De uitnodiging en uitdaging om de volgende stap te maken ligt in ons vermogen om waar we nu mee geconfronteerd worden niet langer te ontkennen, af te wijzen en te veroordelen. Om de schaduwkanten van ons bestaan als een werkelijk volwassen mensheid te gaan zien als iets waar we blijkbaar toe in staat zijn maar niet langer willen omdat we nu uit ervaring inzien  waar het ons brengt.

Ieder mens is hier uiteindelijk toe in staat omdat we allemaal toegang hebben tot en beschikken over bewustzijn en compassie. Het kan overweldigend voelen om de grote wereldproblemen nu op deze manier aan te kijken en in het hart te sluiten terwijl we met elkaar een eeuwigheid precies het tegenovergestelde hebben gedaan.

Daarom is een initiatief als The Invitation zo waardevol omdat je op kleinere schaal begint met je eigen favoriete probleem. Wie goed kijkt ziet dat die individuele issues uiteindelijk varianten zijn op de issues die we als collectief ook echt nog een keer zullen moeten aangaan. Alles wat je daarin nu bewust maakt en omarmt geeft direct ruimte en lucht in jezelf maar ook in het collectief. Vroeg of laat zal dat het kantelpunt creëren waarbij de wereld in en om ons heen onze individuele en collectieve staat van bewustzijn en compassie reflecteert. Net als nu.

Let’s be this.