30 jul God en de duivel.

Wellicht is het je volledig ontgaan maar het is mij opgevallen hoeveel mensen de afgelopen twee jaar spontaan zijn aangeraakt door de Heilige Geest, zich hebben bekeerd tot het christendom en zich laten dopen. Opmerkelijk is dat het mensen zijn met totaal verschillende achtergronden en relatie tot God of het geloof. Onlangs kreeg ik de gelegenheid om in de podcast ‘De liefde van je leven’ van Philippe Metz in gesprek te gaan met Noor, die recent deze ervaring zelf heeft gehad. De idee was om twee mensen in gesprek te laten gaan over God vanuit een totaal ander perspectief; ik als atheïst (ik geloof niet in God maar wel in het goddelijke) en Noor als bekeerde Christen.

Interessant is dat Noor notabene tijdens een Ayahuasca reis door de heilige geest is aangeraakt. Nu heb ik zelf flink wat Ayahuasca ceremonies gedaan in mijn leven en ik kan uit eerste hand verklaren dat sommige daarvan ‘hands down’ magisch, goddelijk, mysterieus, ontzagwekkend en levensveranderend waren. Toen ik daar met Noor over sprak legde ze uit dat na die ervaring zij Ayahuasca en eigenlijk de hele spirituele scene ziet als afleiding en het werk van de duivel. Iets waar je alleen maar tegen beschermd kan worden, zijn en blijven door het woord van God te volgen en jezelf in handen te geven van Jezus. Noor is er heel stellig in dat dit voor haar twee verschillende werelden zijn; God en de duivel. En daar gaat deze blog over, zijn dat eigenlijk wel twee verschillende dingen?

Voor mij is het Goddelijke, de bron, het mysterie, hoe je het ook noemt, het substratum waar alles van gemaakt is. Dat vertrekpunt maakt ook direct duidelijk dat dit mysterieuze goddelijke fenomeen het grote niets is dat alles is. Het is ongemanifesteerde energie die zich manifesteert als materie. Het is alles en niets tegelijkertijd en het is daarmee wat leeft, het leven zelf en wat er geleefd wordt. Het compassievolle hart is voor mij de metafoor van het goddelijke in alles dat leeft; een perspectief dat het leven aanschouwt en ervaart vanuit inclusiviteit en eenheid, voorbij aan alle tegenstellingen en polarisatie. Dat laatste wierp voor mij ook direct het dilemma op in het kijken naar God en de duivel als twee dingen die los van elkaar staan, direct is er sprake van uitersten en tegenstellingen.

Bestaat er een grotere spanning dan de tegenstelling tussen God en de duivel? Is God niet juist datgene dat iedere tegenstelling overstijgt en als geen ander het vermogen heeft het volledige spectrum van leven te ervaren, te herkennen als zichzelf en volledig thuis te brengen? Dat juist in ieder facet van het lichtste van het lichte en het donkerste van het donkere zichzelf ziet, weet, herkent en erkent als het ultieme, de alpha en omega, de ‘non plus ultra’?

De duivel en een vriend van hem liepen over straat, toen ze voor zich een man zagen bukken die iets van de grond oppakte, ernaar keek en het in zijn zak stopte. De vriend zei tegen de duivel: “Wat heeft die man opgeraapt?”. “Hij pakte een stukje Waarheid”, zei de duivel. ‘Dat is dan een heel slechte zaak voor je,’ zei zijn vriend. “Oh, helemaal niet,” antwoordde de duivel, “ik laat hem de waarheid organiseren…”. Wie spint er garen bij een God die verdeelt, strijdt en wil overwinnen? Zou het de duivel zelf zijn die dit snode plannetje in de oren van goedgelovige mensen fluistert en hen overtuigt dat het God zelf is die de strijd met hem heeft aangebonden?

Ik zie deze opleving van het geloof als een ‘sign of the time’ waarin de mind wanhopig tracht het verdeel en heers spel, dat haar beste tijd nu echt wel heeft gehad, in stand te houden. Er daarmee nog een laatste keer probeert onder onze huid te kruipen en ons tegen elkaar uit te spelen in plaats van te verenigen. Dat plannetje zal uiteindelijk niet kunnen slagen omdat zonder dat de duivel het weet en doorheeft ook die op zoek is naar datgene waar alles naar verlangt; erkenning. Die kan alleen komen vanuit het compassievolle hart en wanneer die alles wat de duivel vertegenwoordigt volledig ervaart en omarmt zal ook de duivel weer thuiskomen en zich realiseren dat die altijd al gemaakt was van het Goddelijke waartegen hij zo hard heeft gestreden.

Elke keer als je iets bewust ervaart en omarmt ben je weer in je compassievolle hart en activeer je het vermogen dit alles kraakhelder te zien en te beleven. En als je daar bent is er geen twijfel, you know when it’s the devil…

foto credits: Naphassa Parinussa