01 sep Goddelijk.

De foto waar je naar kijkt is gemaakt door Ricardo Fujii. In zijn project ‘Illumina’ slaagde Fujii erin gevoelens en gedachten in de vorm van energie vast te leggen op de gevoelige plaat. De beelden werden verkregen via een zogenaamde ‘plasmatische ervaring’; een wierook wordt in het midden van een groep mensen die in een cirkel zit geplaatst. De groep kiest een woord dat het algemene gevoel van dat moment vertegenwoordigt en ervaart dat gevoel in een diepe focus en concentratie. Enige tijd later wordt het woord hardop uitgesproken. Op dat moment wordt de rook, die door de wierook wordt gegenereerd, gefotografeerd.

Het is niet de eerste keer dat we visueel verslag krijgen van het effect dat je binnenwereld heeft op de realiteit in en om je heen. Het werk van Masuro Emoto (https://www.masaru-emoto.net/en/) en het wereldberoemde ‘double slit experiment’ (https://youtu.be/fwXQjRBLwsQ) lieten al eerder zien dat bewustzijn de scheppende kracht is in wat je ervaart als de werkelijkheid.

Het probleem dat hierin besloten ligt is dat het grootste deel van het persoonlijk bewustzijn onbewust is, er wordt geschat zo’n 95%. In dat onbewuste zit de individuele en collectieve conditionering die bepaalt wie je nu denkt te zijn. Dit zijn de overtuigingen, gewoonten, verslavingen en gezichtspunten die gevormd zijn door genetische informatie, je familielijn, parallelle levens en je huidige levenservaring. Mede hierdoor wordt in grote mate bepaald hoe je omgaat met wat het leven je voorschotelt.

Wat het leven je laat zien is niets meer of minder dan een directe creatie, de een-op-een afspiegeling van jouw energetische constitutie. Je schept van moment tot moment letterlijk zelf je leven, echter voor het grootste deel onbewust. Vanzelfsprekend kun je je zelf niets verwijten voor wat je onbewust doet. Wat je wel kunt doen is datgene wat onbewust is bewust maken. En dat is waarom het leven steeds bepaalde, en vaak dezelfde, mensen, situaties en ruimtes voor je neus zet. Om je er subtiel, en als je er niets mee doet steeds minder subtiel, aan te herinneren dat je vanuit je onbewuste aan het creëren bent.

Wat hier van je gevraagd wordt is dat je je steeds opnieuw bewust verbindt met je binnenwereld door naar je lichaamstaal te luisteren en je gedachten, gevoelens, emoties en fysieke sensaties waar te nemen. Hierdoor wordt het je duidelijk wat het in jou is dat reageert op een bepaalde manier en met welke intensiteit. Wat je hier aantreft is het onbewuste, de schaduw, een rugzak vol ongeadresseerde issues die eindelijk de aandacht krijgt die het verdient: lang gekoesterde erkenning! Het is de erkenning en herkenning dat wat daar leeft haar oorsprong heeft in de allesomvattende bron.

Vanuit het perspectief van die bron bestaat er geen polarisatie, oordeel, angst of ontkenning van hetgeen tot leven is gebracht, alleen maar aanvaarding, verwondering en een compassievolle verwelkoming. Vanaf deze plek kan alles worden ervaren zonder verwachting van de uitkomst; het hoeft niet te gaan en het hoeft niet te blijven.

Het is ongelooflijk waardevol om jezelf de vraag te stellen wat het in jou is dat iets creëert in je leven. Niet vanuit schuld naar jezelf of een ander maar vanuit bewustzijn. Door je bewustzijn hierop te laten schijnen worden zowel de bewust als onbewust scheppende krachten helder. Wanneer je deze volledig ervaart en helemaal omarmd, zonder ze te willen begrijpen of fixen, verliezen ze hun kracht en macht over je en integreren de bijbehorende frequenties in je energiesysteem. Niet langer hoeven ze terug te keren naar de schaduw, ze zijn gezien en omarmd.

Door op deze manier uiteindelijk alle facetten van het leven een plek te geven in wie je nu bent zullen ze niet langer onbewust een realiteit creëren die je niet in eigendom kunt nemen. Je bent nu de bewuste schepper van je leven en daarmee heb je opnieuw je rechtmatige plek als godin of god in de schepping ingenomen.