01 dec Hopium.

Wat als dit het is? Wat als alles dat zich in en om je heen manifesteert in dit ene moment een perfecte en directe weerspiegeling is van het Leven zelf en de rol die jij daarin speelt? Wanneer je op deze manier naar de wereld kijkt is het confronterend om te constateren dat je als mens individueel en collectief een scheppende rol speelt in hoe de dingen nu zijn. Die credits neem je graag wanneer het gaat om de mooie kanten van het leven maar als het gaat om hebzucht, angst en geweld lijkt haast niemand bereid om in te zien dat het deze schaduwkanten in jezelf zijn die je direct terugziet in de wereld die je mede creëert.

Tegelijkertijd is deze plek van instant manifestatie en creatie de plaats van waaruit verandering komt. Je gevoel van afgescheiden zijn van het leven en elkaar houdt je al sinds jaar en dag gevangen op een plek van ontkrachting en onmacht. Enerzijds geeft het je als mens de unieke kans om een individuele en menselijke ervaring te hebben maar tegelijkertijd ontneemt het je het vermogen en de helderheid om te zien wat je acties voor consequenties hebben voor jezelf en je omgeving.

Wanneer je vanuit een plek van onmacht iets wilt veranderen zal je de oplossing altijd in de buitenwereld proberen te vinden. Je richt je tot de overheid, tot religie, tot God om de oplossing aan te dragen voor de chaos die je zelf mede creëert en daarmee leg je de verantwoordelijkheid buiten jezelf. Als’ zoeker’ ben je altijd onderweg naar iets anders dan ‘dit, dan hetgeen je nu direct en ongefilterd tot leven hebt geroepen. Het is net alsof je over je eigen creatie heen kijkt. Vanuit die ontkenning over je eigen rol in wat je ziet hoop je op een wonder waarbij alles wordt vergeven en vergeten en vanzelf weer helemaal goed komt. Deze hoop op betere tijden, door iets buiten je dat het allemaal oplost, is een krachtige en buitengewoon verslavende drug voor je geest die je in een greep van angst en ontkrachting houdt.

Ondanks de verzachtende en verleidelijke beloftes van hoop is het duidelijk dat hoop iets is wat voor je, buiten je en in de toekomst ligt. Wat nu gebeurt is niet ok en straks wordt het allemaal beter, het komt goed. Dat is de meest fundamentele ontkenning van je rol in de creatie van het leven en dat wat je nu om je heen ziet de directe en meest perfecte uiting daarvan is. Dus als je daarin iets constateert wat je anders zou willen heeft het niet zoveel zin om te wachten op een wonder. Zinvoller en logischer is het om te kijken naar wat het in jou is dat dit manifesteert. Niet vanuit schuld of boete maar vanuit bewustzijn. Wat je misschien niet doorhebt is dat je letterlijk in alle opzichten een scheppend wezen bent. Je bent geen slachtoffer van externe factoren of omstandigheden maar een directe medeschepper van de realiteit waarin je je op dit moment begeeft. Hoop is misschien wel een van de meest sneaky en geniale strategieën van het ego, de persoonlijkheid of de zoeker in jou die ten koste van alles het verhaal over wie je nu denkt te zijn in stand wil houden.

Om erachter te komen wat het in jou is dat deze werkelijkheid creëert heb je eigenlijk maar één medium; je lichaam. Een geniale interface tussen geest en materie die 24 uur per dag met je communiceert over hoe jij geconditioneerd bent in hoe je omgaat met wat zich in en om je heen afspeelt. Door middel van gevoelens, emoties, fysieke sensaties en gedachten geeft je lichaam je continue aanwijzingen over waar je in verzet bent, waar je oordeelt, waar je bang bent of verkrampt, Het probleem is dat je waarschijnlijk nooit echt hebt geleerd om deze unieke taal van je lichaam te verstaan en daar vervolgens succesvol mee om te gaan.

Door je steeds opnieuw bewust met je ervaringswereld te verbinden worden je bewuste en onbewuste reacties op je innerlijke en uiterlijke wereld duidelijk voor je. Maar om dat te kunnen doen moet je met je aandacht in dit moment zijn. En daar is een directe relatie met de onopgeloste spanning in je systeem. Deze spanning zal je voortdurend met je aandacht in het verleden en/of de toekomst brengen en daarmee ben je niet hier, niet in het moment. En om waar te kunnen nemen hoe je lichaam met je communiceert moet je hier zijn met je aandacht. De eerste stap is dus om jezelf een paar keer per dag de vraag te stelen hoe het nu met je is. Registreer waar je aan denkt, wat en hoe je je voelt, waar je ademhaling is en welke plekken in je lichaam je opvallen. Daarmee creëer je een referentiepunt in je bewustzijn over hoe het nu is. Ten opzichte van dat referentiepunt zal het makkelijker voor je zijn om op te merken als er iets verandert in je bewustzijn, bijvoorbeeld als je iemand ontmoet of als je ergens binnenloopt. Wanneer je de verandering in je bewustzijn opmerkt via de respons van je lichaam en volledig omarmt zal je op dat moment oude spanning ontladen en voorkomen dat je op de oude manier opnieuw dezelfde spanning opbouwt.

Wanner je dit structureel doet zal je uiteindelijk alle oude toxische informatie die chaos, onbalans en disharmonie schept uit je energiesysteem bannen. Letterlijk speelt deze spanning niet langer een rol in de werkelijkheid die je in en om je heen creëert. Het meest bijzondere effect van deze wakkere en compassievolle bewustzijnsstaat in jou is dat je zult zien dat je directe omgeving zich aanpast aan wie jij bent en jouw innerlijke staat 1-op-1 reflecteert. Nu ben je op het punt aangekomen waarop je helder ziet dat je bewuste en onbewuste energetische constitutie de werkelijkheid tot leven roept waarin je leeft. Er is letterlijk niets anders dan dat. En daarmee kan alle illusoire hoop vervliegen dat er iets of iemand anders is dan jijzelf die jou of de wereld zal bevrijden van wat je niet langer dient. Jij bent het, now use that power!