29 sep Ongecensureerd

Wanneer je nadenkt over de perfectie van de natuur en het wonder dat het leven is, dan zou het heel vreemd zijn als wij als mensen niet van top tot teen uitgerust zouden zijn door het grote mysterie om alles wat hier te ervaren is, ook daadwerkelijk te kunnen ervaren. En dat is ook werkelijk zo. We hebben alle innerlijke technologie in huis om alles wat het betekent om mens te zijn en het leven in haar volledige spectrum en intensiteit te ervaren. Waarom zou je anders al die moeite doen om hier te incarneren en je bandbreedte van bewustzijn zo enorm te begrenzen? Het is net alsof je naar de Efteling gaat maar niet in de Python stapt. Ik vermoed dat we hier komen om juist alle facetten van het aardse leven te ervaren en onszelf daarmee te verrijken in de zoektocht naar wat het betekent om een compleet mens te zijn.

En toch is dit voor de meeste mensen ver verwijderd van hun dagelijkse werkelijkheid. Door wat we meemaken in ons leven en, eigenlijk nog belangrijker, hoe we daar bewust en onbewust mee omgaan, ontstaat er een versplintering in onze persoonlijkheid tussen de primaire delen die we sterk ontwikkelen omdat ze onze kwetsbaarheid beschermen en de delen die we onteigenen en niet ontwikkelen. Omdat de primaire delen bekend zijn en ons behoeden voor pijn, afwijzing en nog meer trauma, creëren deze met elkaar de comfortzone waarin we ons veilig voelen. Echter, deze veiligheid is slechts schijnveiligheid.

De comfortzone werkt als een filtersysteem. Allereerst worden alle dingen die te pijnlijk, angstig en beschamend zijn, gecensureerd. Ze worden ontkend, genegeerd of gecanceld. Ze worden diep in het onderbewuste begraven, waardoor het lijkt alsof ze er niet zijn. Hoe dieper in de schaduw, hoe onveiliger je systeem zich voelt in het omgaan met deze ervaringen. Er is evenredig veel veiligheid nodig om deze schaduwstukken überhaupt aan de oppervlakte te laten komen voor heling. Anderzijds reguleert het filtersysteem hoeveel ervaren kan worden voordat de belemmerende conditionering ingrijpt. Het is daarmee niet alles of niets, maar een glijdende schaal waarin een deel van je kan zijn met wat er is, een deel wordt getriggerd en een deel volop in reactie is.

We noemen het de comfortzone, maar als je goed kijkt, is het een gevangenis. ‘A prison for your mind’ die we van tijd tot tijd opnieuw inrichten en decoreren, maar die gaandeweg steeds kleiner wordt. Dat komt door het verzet tegen die delen van het leven waar we (nog) geen weg in hebben gevonden om mee om te gaan. Ons bewuste en onbewuste conflict met het leven maakt dat we steeds meer uitsluiten in plaats van opnemen. De weg van het compassievolle hart keert dit tij. In de samensmelting van bewustzijn en compassie zetten we een ingebouwde transparantie in onszelf die bescherming, filtering en censuur overbodig maakt.

Stap voor stap zet je de deur open en kom je erachter dat niet alleen alles dat in de schaduw leeft erkend wil worden, maar ook dat alles in je diep vanbinnen verlangt om dit te ervaren, te omarmen en te integreren. Vrijwel iedereen die dit pad gaat, merkt de vergrote intensiteit van het leven op, wat vaak wordt verward met dat het ‘erger’ lijkt te worden, een soort homeopathisch effect. Dus als je bijvoorbeeld lang angst hebt onderdrukt en je gaat nu ruimte maken om dat werkelijk te ervaren, dan lijkt het alsof de angst groter wordt. Maar de angst wordt niet groter, de censuur wordt minder. En daardoor voel je dan angst zoals die werkelijk is, zonder filter en censuur. En dat kan intens en overweldigend voelen, zeker als het er lang niet mocht zijn en je systeem nog moet wennen aan de ruimte en intensiteit van deze manier van ervaren.

Het is waardevol om je dit te realiseren en je niet te laten ontmoedigen in deze nieuwe fase van het leven, waarbij je letterlijk je hele energiehuishouding opnieuw moet opvoeden in hoe je omgaat met alles wat hiermee op je ligt te wachten. Je gaat van overleven naar leven. Alles in je is gemaakt om dat te doen, en geloof me, je overleeft dit. Er is nog nooit iemand doodgegaan aan het voelen van ongefilterd en ongecensureerd verdriet, wel aan het verzet ertegen…