01 apr Ruimtelijk

In 1998 ging ik met mijn goede vriend Michel uit Rotterdam een Reiki cursus volgen bij tante Roos in Den Haag. Tante Roos was een paradijsvogel, een oude Indische dame die driehoog achter samen met haar man Harry cursussen en behandelingen gaf. Ik herinner mij nog goed dat ik de eerste keer mijn handen op iemand legde om te oefenen de levensenergie zo hard stroomde dat ik het gevoel had alsof mijn vingers in het stopcontact zaten. Ik realiseerde mij dat mijn gevoeligheid voor subtiele energie, die ik als jong kind al had, mij nooit had verlaten. Ik had het, net als veel anderen die niet goed leren om met hun gevoeligheid om te gaan, afgesloten. Nu ik het opnieuw de ruimte gaf stroomde de energie weer als een wilde rivier.

Dit was het startschot om een veelvoud aan vormen van energiewerk te bestuderen, praktijk in te houden en les in te geven. In mijn praktijk probeerde ik alle nieuwe technieken uit. Tijdens behandelingen visualiseerde ik erop los, gebruikte ik magische symbolen en reciteerde ik eeuwenoude mantra’s in stilte. Als ik na de sessies dan aan mijn cliënten vroeg hoe ze het hadden ervaren, reageerde ze vaak gematigd enthousiast; “Ik lag wel lekker ontspannen maar vond het niet per se een bijzondere ervaring.” Destijds snapte ik niet zo goed hoe dat kon.

Ik gaf ook sessies waar ik tijdens de behandeling in een diepe vrede en stilte terecht kwam, een soort trancestaat waar ik totaal niet bezig was met iets te doen, energie te sturen of iets te bereiken. Na de sessie vroeg ik de client, enigszins schuldbewust omdat ik voor mijn gevoel niets had ‘gedaan’, hoe ze de behandeling hadden ervaren. “Ik kreeg diep transformerende inzichten, zag kleuren, beelden, had contact met andere intelligenties en voelde pijn, angst en stress als sneeuw voor de zon verdwijnen.” Blijkbaar was mijn aanwezigheid, zonder dat ik specifiek iets deed of wilde veroorzaken, effectiever dan alle technieken bij elkaar die ik in de loop van de jaren had geleerd.

Ik verwonderde mij over deze mystieke ervaringen van mijn cliënten. Wat maakte heling nu precies mogelijk, los van alles dat ik dacht dat ik met de mind zou kunnen ‘doen’? In een eerdere blog schreef ik over dat de taalkundige oorsprong van het woord heling ligt in het oude Engelse woord ‘haelan’, wat het herstellen van de eenheid betekent. Nu, vele jaren later, begrijp ik beter wat werkelijke heling veroorzaakt en vanuit welke plek dat gebeurt. In tegenstelling tot de mind die in dualiteit en polariteit functioneert, werkt het compassievolle hart vanuit een plek van eenheid. Wanneer we in staat zijn om bewustzijn en compassie te verenigen betreden we deze ruimte van heelheid en kunnen we anderen hier uitnodigen.

Zowel bewustzijn als compassie zijn energetische ruimtes waarin je eindeloos kunt groeien en verfijnen. Iedere keer als je iets bewust ervaart en omarmt, laat zijn zoals het nu is zonder dat het hoeft te veranderen, groeit je waarnemingsvermogen en compassievolle aanwezigheid. Dit is waarom compassie iets is dat je bent en uiteindelijk steeds meer belichaamt en niet iets wat je doet, stuurt of geeft. De veiligheid die compassie biedt stelt je zenuwstelsel in staat om alle mogelijke energieën in het aardse bestaan te integreren en er mee te leven zonder dat ze je belasten. De ruimte die je door deze levensbeoefening in jezelf creëert is niet alleen betekenisvol in je eigen leven. Alles dat gespannen en geladen is zal deze ruimte opmerken en er van nature naar toe willen bewegen om te ontladen en daarmee de harmonie en balans in elk systeem te herstellen.

Het mysterieuze is dat dit alles gebeurt in het ‘niet doen’. Je ervaringswereld opmerken zoals die nu is, is niet iets doen en wat je daar aantreft vervolgens laten zijn zoals het is, is ook niet iets doen. Twee aspecten, die allebei gaan over niet doen, komen samen en er gebeurt iets totaal magisch. Dit is waar de mind crasht en het hart opent. Het bestaansrecht van alle facetten kan alleen worden erkent door je compassievolle hart. Hier wordt de eenheid van alle dingen herstelt en terug gebracht in de meest oorspronkelijke staat van liefde. Je hoeft niet iemand anders te zijn dan wie je nu bent. En wonderlijk en paradoxaal genoeg word je juist door de volledige erkenning van wie je nu bent iemand anders…