30 dec Teveel.

Hoeveel kan een mens verdragen? Ondanks ons natuurlijke vermogen tot zelfregulering hoor ik de afgelopen tijd steeds meer mensen zeggen dat het ‘teveel’ is. Ik ervaar zelf ook dat de afgelopen jaren de druk toegenomen lijkt te zijn. Maar is de druk echt groter geworden of beginnen we die nu pas te ervaren zoals die werkelijk is? Millennia van negeren, ontkennen, fixen en verhullen hebben een schaduwwereld in het onbewuste gecreëerd die nu volop in ons uiterlijke landschap tot leven komt. Het leven nodigt ons in deze tijd uit om ons opnieuw te realiseren dat we scheppende wezens zijn en dat we de werkelijkheid waarin we ons bevinden van moment tot moment creëren op basis van wie we zijn. Een wereld vol conflict en polarisatie om ons heen zien is niets minder dan de uiterlijke manifestatie van ons innerlijke landschap dat in die staat verkeert.

Wat mij betreft is er geen short cut om met deze schaduwkanten van ons bestaan te dealen. We hebben geen andere keuze dan ze uit te nodigen, op te zoeken en te ontmoeten en alles wat daar op ons ligt te wachten met bewustzijn en compassie te omarmen, te zien en ervaren vanuit het perspectief van het scheppende. Het is niet alleen mijn eigen ervaring dat dit ons te doen staat maar het is letterlijk en figuurlijk door de eeuwen heen beschreven als de weg die we te gaan  hebben om weer heel te worden. Ondanks dat we dit ergens allemaal voelen en weten is het ook waar we het hardst voor weglopen. We weten simpelweg niet meer hoe en onderschat ook niet hoe de mind in de loop van de tijd deze onwetendheid heeft gekaapt en tot een strategie heeft gemaakt om ons continu hiervan af te leiden.`

Deze nimmer aflatende onderdrukking heeft ervoor gezorgd dat deze donkere kanten van ons bestaan nu extreem heftig in onze buitenwereld opduiken. Het leven laat ons zien wie en waar we nu zijn, zowel bewust als onbewust. Ik vermoed dat het de timing en kosmologie is van deze fase in ons bestaan die ervoor zorgt dat het simpelweg niet langer onder het deksel te houden is. Alle strategieën die we tot nu toe hebben toegepast om de verhulde kanten van het leven uit het zicht te houden werken niet meer. Het leven dwingt ons om het nu echt aan te kijken en ermee te dealen. Het is ‘in our face’.

De intensiteit waarmee het leven ons voor het blok zet is pittig. De druk is hoog en we voelen door de spanning van de tegenstellingen dat de systemen waar we lang onze veiligheid aan ontleenden niet duurzaam zijn en voor onze ogen afbrokkelen. Het is confronterend en ontluisterend om in te zien dat dit het dunne laagje beschaving is waartoe we tot nu toe in staat waren om met elkaar te creëren. Deel van deze dynamiek is de energetische confrontatie tussen onze binnen- en buitenwereld. En juist omdat die om ons heen nu overal aan de oppervlakte ligt en er geen ontsnappen meer aan is, worden we voortdurend door die buitenwereld in onze binnenwereld getriggerd. En dat is veel, voor veel mensen te veel. Omdat het niet alleen de enorme hoeveelheid spanning om je heen voelbaar maakt in je lichaam en bewustzijn maar ook nog eens je eigen onopgeloste stukken aanraakt. De collectieve schaduw triggert de persoonlijke schaduw.

Wanneer dat gebeurt is de vraag hoeveel ruimte je in je zelf hebt gecreëerd om deze lawine aan energie, frequenties of informatie te reguleren. Dit heeft niet te maken met mantra’s reciteren, positieve gedachten cultiveren of jezelf energetisch te beschermen. Dit is de reality check wie en waar jij nu bent. Hoeveel bewustzijn en compassie er in jezelf is om te zijn met wat er nu in je gebeurt, waar je wordt getriggerd en waar je volop in reactie bent en verloren bent in Alice’s konijnenhol. Deze verhouding van reacties op wat je ervaart bepaalt de ruimte die je energiesysteem, en met name je zenuwstelsel, heeft om de enorme hoeveelheid informatie succesvol te kanaliseren zonder dat die je belast. Het is juist omdat veel mensen deze ruimte niet in zichzelf hebben weten te creëren, dat de samenkomst van de spanning van buitenaf en hoe je binnenwereld daarop reageert simpelweg te veel is. Je systeem kan het niet aan. Wat er dan gebeurt is dat het zenuwstelsel al deze spanning opneemt maar niet kwijt kan. En dat is het perfecte recept voor stress, ziekte en burn-out.

Veel mensen zijn bezig met een kruistocht tegen het kwaad in de wereld en dat is mooi en goedbedoeld. Echter, het is cruciaal om je te realiseren dat wanneer je je verbindt met de donkere kant van het leven, je die ook toelaat in je innerlijke landschap. En als je daar niet de ruimte hebt om er succesvol mee om te gaan zal die instroom van energie je belasten maar zul je ook door je onbewust geconditioneerde respons juist meer spanning creëren en toevoegen, niet alleen aan je eigen persoonlijke- maar ook aan de collectieve schaduw.

Er is een wezenlijk onderscheid te maken tussen je persoonlijke schaduwkanten en de collectieve schaduw, de archetypische donkere aspecten van het leven. Je persoonlijke issues nodigen je uit om die waar te nemen en te laten zijn. Dit zal je helen en je helpen om op alle niveaus spanning los te laten en je systeem tot rust te brengen. Dit is een krachtige manier om ervoor te zorgen dat het leven door je heen kan stromen en je opnieuw leert hoe het is om je tegelijkertijd vredig en energiek te voelen. De collectieve schaduw is er, het is onderdeel van de schepping van het leven maar het is mijns inziens niet de bedoeling om die te integreren als mens en dat te worden. Het is wel het idee die collectieve schaduw te erkennen en in je voordeel te gebruiken om je persoonlijke schaduw aan te laten raken en te helen.

Laat voor nu de grote collectieve en archetypische schaduwkanten voor wat ze zijn. Die zijn er en horen bij het leven en juist door je persoonlijke ruimte op te schonen draag je op een hele wezenlijke manier bij tot het helen van die duistere krachten. Focus daarop en laat de grote donkerte over aan hen die deze rol op zich hebben genomen en de ruimte, het bewustzijn en de compassie hebben om dat veilig te doen voor zichzelf, hun omgeving en het grotere geheel. Zo doe je niet teveel en ben je onschatbare waarde in het herstel van de eenheid.