26 feb Veilig

Veiligheid wordt vaak gezien als een externe conditie—gewaarborgd door controle, voorspelbaarheid en beschermende maatregelen. Waarachtige veiligheid wordt echter niet gevonden in de afwezigheid van dreiging, maar in de ruimte die we binnen onszelf creëren om de diversiteit en onvoorspelbaarheid van het leven te omarmen. Dit innerlijke toevluchtsoord wordt gevormd door compassie en bewustzijn, die ons in staat stellen innerlijke en uiterlijke conflicten te doorstaan, te transformeren en te integreren, in plaats van ze te weerstaan of te vermijden.

Traditionele opvattingen over veiligheid richten zich op externe beschermingsmechanismen, maar dergelijke maatregelen schieten vaak tekort in het aanpakken van de diepere psychologische en existentiële dimensies van veiligheid. Wanneer we veiligheid gelijkstellen aan externe controle, blijven we kwetsbaar voor de onvermijdelijke onzekerheden van het leven. In plaats daarvan ontstaat veiligheid vanuit onze capaciteit om ruimte te bieden aan elke ervaring—of deze nu vreugdevol of pijnlijk is—zonder erdoor overweldigd te worden.

Bovendien, wanneer we veiligheid proberen te realiseren door middel van externe mechanismen zoals controle, uitsluiting of onderdrukking, versterken we onbewust de polarisatie binnen en buiten onszelf. Deze benadering creëert een sfeer van wantrouwen en conflict, waardoor de vermeende dreiging alleen maar groter wordt. In plaats van een stabiele en veilige samenleving te bevorderen, vergroot dit mechanisme juist het gevoel van onveiligheid en scheidt het ons ogenschijnlijk verder van de bron—onszelf en anderen. Echte veiligheid vereist daarom een verschuiving van controle naar bewustzijn, van angst naar compassie en van uitsluiting naar integratie en inclusiviteit.

Onderzoek op het gebied van traumaherstel, conflictbemiddeling en contemplatieve psychologie toont consequent aan hoe het cultiveren van innerlijke ruimtelijkheid bijdraagt aan werkelijke veiligheid. Compassie en bewustzijn zijn beide innerlijke kwaliteiten die getraind en vergroot kunnen worden. Compassie is synoniem met veiligheid: wanneer we in staat zijn alle unieke facetten van het leven volledig te omarmen, creëren we op het niveau van het zenuwstelsel een gevoel van veiligheid.

Ons energiesysteem ervaart dat wanneer we iets volledig beleven zonder het persoonlijk te maken, te begrijpen of te fixeren, we een transparantie in ons systeem activeren. Dit stelt ervaringen in staat volledig door ons heen te bewegen zonder ons te beschadigen of negatief te beïnvloeden. Zo leren we op ervaringsniveau, via de zintuiglijke waarnemingen van het lichaam, dat er niets is om bang voor te zijn en dat bescherming tegen het leven zelf niet nodig is, omdat we door deze beoefening een diepere en duurzamere veiligheid in onszelf ontwikkelen.

De ruimtes van bewustzijn en compassie die we in onszelf cultiveren, zijn niet uitsluitend voor onszelf beschikbaar. Omdat waarachtige compassie voortkomt uit een plek van eenheid, stelt zij anderen in onze omgeving in de gelegenheid de uitnodiging van een groter veld van veiligheid te ervaren en daarin te ontspannen. Wanneer wij in ons eigen systeem veiligheid belichamen, wordt dit een uitnodiging voor anderen om hetzelfde te doen. In dit proces wordt veiligheid niet alleen een individuele ervaring, maar een collectieve ruimte waarin spanning en angst zich kunnen oplossen en waarin mensen elkaar in hun essentie kunnen ontmoeten—zonder verdediging of terughoudendheid.

In plaats van veiligheid te zoeken in rigide structuren of de afwezigheid van tegenslag, kunnen we het gaan zien en ervaren als een interne staat—één die voortkomt uit onze capaciteit om volledig aanwezig te zijn bij het leven in al zijn complexiteit. Door compassie en bewustzijn te cultiveren, ontsluiten we een diepere, duurzamere vorm van veiligheid: een die standhoudt, ongeacht de omstandigheden, en ons in staat stelt met veerkracht, aanpassingsvermogen en innerlijke rust het leven door ons heen te laten bewegen.