01 mrt Veronderstel nooit iets.

Een paar jaar geleden had ik een afspraak met een vrouw om haar huis energetisch te reinigen. Toen ik bij haar voor de deur stond zag ik op het naambordje dat zij een artsenpraktijk aan huis had. Ik belde aan en toen de vrouw opendeed ging deur op een kiertje open. Hij ging gewoon niet verder. Ik wurmde mij naar binnen en stond in de gang die helemaal donker was. Niet zozeer van het tekort aan licht maar schemerig van de passieve energie. In mijn eerdere blog over passieve ruimtes (http://junoburger.com/blog/passieve-ruimtes) schreef ik over hoe passieve energie in ruimtes zich uit in koude en tekort aan lichtintensiteit. Dat de hal zo donker was voor mij een duidelijke aanwijzing over hoe ernstig dit huis verstoord was. ‘Kom verder’ zei de vrouw maar dat was zo makkelijk nog niet omdat ik letterlijk nergens kon lopen van de spullen die overal op de vloer lagen en tegen de muur waren opgestapeld. Na een limbo door de gang kwam ik in de woonkamer die mogelijk nog meer bizar was dan de hal. Letterlijk stonden de spullen hier tot aan het plafond opgestapeld. Er kwam een streepje daglicht binnen door een oud gordijntje en er was een smal paadje langs haar bed naar een eettafel met twee stoelen. ‘Wil je een kopje thee?’ vroeg de vrouw maar ik had door de geur in het huis, de volle vuilniszakken onderweg en aangekoekte borden die ik op de tafel zag staan niet echt zin.

De vrouw vertelde mij dat zij na haar universitaire studie een succesvolle praktijk was begonnen maar dat door haar verleden en een aaneenschakeling van tragische gebeurtenissen het leven haar teveel was geworden. Ze raakte verslaafd aan medicijnen en alcohol, verloor haar praktijk en kon uiteindelijk niet meer voor zichzelf zorgen. De vrouw was meerdere malen uit huis geplaatst en opgenomen wegens verwaarlozing en overlast en keer op keer teruggekomen na een periode van herstel en revalidatie. Het was duidelijk dat dit een intelligente vrouw was die door een serie tragische gebeurtenissen de grip op haar leven was kwijtgeraakt. Ten tijde van mijn bezoek ging het niet goed met haar, had overal schulden en was zich via de schuldhulpverlening bezig om haar leven weer op de rit te krijgen.

Op dit soort momenten realiseer ik mij hoe fragiel een mens en hoe wreed het leven kan zijn. Tegelijkertijd blijft het wonderlijk dat deze vrouw in een bijna uitzichtloze situatie, te midden van al haar zorgen en problemen, de helderheid van geest had dat een energetische huisreiniging haar zou kunnen helpen. Door haar verhaal vroeg ik mij ook af hoe zij, gezien haar penibele financiële situatie, ruimte had gemaakt om voor de clearing te betalen. Gaandeweg werd mij duidelijk dat letterlijk al haar financiën door de schuldhulpverlening werden beheerd en dat dit consult niet was goedgekeurd. Ze was er heel heel eerlijk over.

Het was klip en klaar geworden dat de vrouw mij niet kon en ging betalen maar de situatie had een onuitgesproken vanzelfsprekendheid van onvoorwaardelijke Liefde en compassie. De vrouw hoefde mij niet om hulp te vragen, het was duidelijk dat ze het moeilijk had. Dit alles had de vrouw mij natuurlijk ook al kunnen vertellen ten tijde van het maken van de afspraak maar ze had gewoon besloten om mij te laten komen, ze voelde denk ik ergens aan dat het wel goed zou komen. Ik voelde dat mijn beschikbaarheid om haar levensverhaal aan te horen en haar niet veroordelen en waardig te behandelen haar goed deden.

Nadat ik haar en het huis had gecleared vertrok ik en zei de vrouw ’stuur de factuur maar met de post, ik maak ‘m zo snel mogelijk over’. We wisten allebei dat het niet zou gebeuren maar we speelden het spel beide mee. Het ging niet om het geld maar om de onvoorwaardelijke hulp aan een medemens in nood. Bij thuiskomst maakte ik uit respect voor haar wens de factuur en stuurde die op met een geel briefje om haar te bedanken voor de ontmoeting. Na een maand was de factuur niet betaald en stuurde ik haar een vriendelijke mail om te vragen hoe het met haar ging en een herinnering aan de betaling van de factuur. Er volgde geen betaling. Na een maand deed ik hetzelfde nog eens en opnieuw bleef de betaling uit. Ik had alles gedaan wat ik normaal ook zou doen en besloot het te laten rusten

Vier jaar later was ik mijn administratie aan het doen en zag een betaling met een naam en een bedrag die ik niet direct thuis kon brengen. Ik ging zoeken in mijn mail en zag dat het een betaling was van de vrouw in kwestie die vier jaar later het volledige bedrag plus rente alsnog had betaald. Ik mailde haar om haar te bedanken en te laten weten hoe zeer ik het waardeerde dat ze dit alsnog had gedaan. Ze schreef het volgende terug ‘Natuurlijk wist je toen je mij destijds ontmoette allang dat ik je niet kon betalen. Maar ik had je hulp nodig en ben blij dat je bent gekomen. Ik waardeerde het ten zeerste dat je, ondanks mijn situatie destijds, mij niet veroordeelde en behandelde als een waardig mens. Ik had destijds veel schulden en moest veel schuldeisers teleurstellen maar jouw factuur heb ik altijd apart gehouden omdat je mij nooit heb gedwongen of gesommeerd om de factuur te betalen. Nu ik mijn leven weer op de rit heb ben je de eerste die ik met liefde en rente terugbetaal…’