01 nov Waarom Liefde sturen niet werkt (en liefde zijn wel).

“Als je iets wit veranderen aan Trump, stuur hem dan zoveel mogelijk liefde…” las ik van de week in een post op Facebook. Liefde naar iemand sturen is hetzelfde als de straat op gaan om te demonstreren voor wereldvrede. Het is oprecht en goedbedoeld maar het werkt niet. Kijk naar de feiten, er is nog steeds geen wereldvrede. Sterker nog, het lijkt erop alsof de polarisatie op het wereldtoneel en de dreiging van geweld groter is dan ooit. Het kan ook niet werken wanneer je de logica van de onderliggende wetmatigheden volgt en begrijpt.

Neem Trump. De man is de belichaming van haast alles wat je in de mens verafschuwt, onze donkere schaduwkanten. Sinds mensenheugenis zijn dit de aspecten van het leven die je veroordeelt, ontkent en waar je het liefst met een grote boog omheen leeft. Ze zijn simpelweg te pijnlijk, te intens beladen en te beschamend. En omdat je nooit hebt geleerd om hiermee op bewuste en compassievolle wijze om te gaan, hebben ze door de eeuwen heen hun toxische lading verkregen. Een lading die lange tijd in de schaduw broeide maar nu niet langer beheersbaar en volop zichtbaar is.

Iemand als Trump laat zien dat deze schaduwkanten in je leven. Het is niet alleen wie hij is, het is tegelijkertijd en evengoed de reactie die hij in je oproept. Hij triggert je diepe en verborgen stukken. Maar omdat je niet bewust bent dat die in je leven, is hem de schuld geven van hoe je je voelt het enige wat je kunt doen.

Wat je dan nog niet kunt zien is dat juist die verborgen schaduwaspecten letterlijk een mede scheppende factor zijn van de realiteit die je ervaart. Het gaat hier niet om schuld maar om bewustzijn. Volgens de wetten van de kwantummechanica is de realiteit die je in en om je heen ziet niet objectief maar subjectief en wordt bepaald door degene die die realiteit beleeft. Dat geldt zowel voor de bewuste als onbewuste aspecten van je persoonlijkheid. Wanneer je als individu en collectief onverwerkt lijden in je systeem draagt, zul je een realiteit creëren waarin je dat lijden terugziet en ervaart. Dit is een magische en tegelijkertijd confronterende manier van het leven om je eraan te herinneren dat er dingen zijn die je nog niet in de ogen hebt gekeken, hebt doorgrond en omarmd. Omgekeerd betekent het dat als je de schaduwkanten in je bewust ontlaadt en ontkracht, ze hun vermogen verliezen en niet langer de realiteit creëren die we met z’n allen zo hard proberen te veranderen.

De polarisatie in je bewustzijn is de cruciale en saboterende factor die ervoor zorgt dat Liefde sturen nooit kan werken. Het vertrekpunt van waaruit je dat doet is namelijk oordeel en angst. Energetisch gezien ontkracht je jezelf omdat je begint vanuit het idee dat Trump de zogenaamde vijand buiten jezelf is die jou iets aan kan doen. Tegelijkertijd geef je, onbewust en onbedoeld en door je verzet tegen wie hij is en wat hij in je oproept, Trump steeds meer energie en zeggenschap over jouw leven. Het tragische is dat je hiermee exact het tegenovergestelde bereikt van wat je wilt. Wie hier even over doordenkt kan zich afvragen of al je vormen van bewust en onbewust verzet tot nu toe niet juist hebben bijgedragen aan wie en waar we nu zijn. Het kan haast niet anders als we werkelijk de medescheppers zijn van de wereld waarin we ons nu bevinden.

Wat werkt dan wel? Het ligt voor een deel besloten in wat je onder liefde verstaat. Voor mij betekent liefde zijn de ongecensureerde beleving en onvoorwaardelijke aanvaarding van alle facetten van het leven. Ben ik werkelijk beschikbaar voor alles wat zich aandient, kan ik het volledig ervaren en helder zien voor wat het is in dat moment? Zonder het te personaliseren, te willen begrijpen of te willen fixen? Dat is wat voor mij ware compassie betekent. En daarmee is compassie of liefde niet iets wat je doet of stuurt, het is iets wat je bent. Je kunt niet doen alsof je compassie bent terwijl je nog geladen bent met angst, oordeel of ontkenning. Je kunt geen liefde sturen als je geen liefde bent.

Liefde zijn voor iemand als Trump, maar eigenlijk voor alles wat leeft, zou weleens de meest effectieve en wakkere manier kunnen zijn om te voorkomen dat we in de toekomst nog met deze schaduwkanten moet dealen. Trump weerspiegelt enerzijds de schrikbarende realiteit die we met elkaar onbewust hebben gecreëerd en is tegelijkertijd een ‘blessing in disguise’. Wanneer we hem niet langer zien als een vijand maar als de manifestatie van onze collectief ontkende schaduwzijde, zetten we onszelf op een krachtplek van authentieke macht en bekrachtiging in plaats van op een positie van onmacht en ontkrachting.

De eerste stap daartoe is jezelf de vraag stellen wat er nu in je leeft. Verbind je opnieuw met de taal van je lichaam en registreer je gedachten, gevoelens, emoties, fysieke sensaties, beelden, alles. De tweede stap; wat je ook waarneemt, laat het zijn. Het is niet van jou, het is niet wie je bent, het is simpelweg wat op dat moment via het lichaam wordt waargenomen. Het hoeft niet begrepen en opgelost te worden.

Wie dat doet creëert een moment in tijd en ruimte waarbij de schaduwkanten in jezelf uit de duisternis kunnen komen, in het licht staan en gezien worden voor wat ze werkelijk zijn. Het is gestript van al het drama dat er altijd omheen is gecreëerd. De toxische spanning ontlaadt op dat moment en je voelt je lichter, ruimer, meer ontspannen en helder. Tegelijkertijd ben je voor iemand als Trump met bewustzijn en compassie beschikbaar om de enorme hoeveelheid lading in zijn systeem te ontladen, tot de mate waarin je zelf liefde en compassie bent.

Wanneer je dit tot een levenswijze maakt draag je niet langer bij aan chaos in en om je heen. Wanneer meer mensen dit zouden leven, wordt de realiteit die ons niet langer dient ontkracht, doorzien en vervangen door een werkelijkheid die ontstaat vanuit connectie, wijsheid en compassie. Daarom werkt liefde sturen niet maar Liefde zijn wel…