27 mei Zweverig

Verreweg de meeste mensen die ik ontmoet of de afgelopen 25 jaar heb gezien in mijn praktijk zeggen van zichzelf dat ze niet goed geaard zijn. Maar wat zeggen ze dan eigenlijk? Voor mij betekent geaard zijn dat je met je volle bewustzijn aanwezig bent in je fysieke lichaam, waarneemt wat daar gebeurt en dat volledig kunt laten zijn zonder dat je verkrampt, jezelf hoeft te beschermen en het hele spectrum van het leven door je heen kan laten stromen zonder dat het je belast.

Om dat zo te kunnen doen moet je lichaam een veilige plek zijn om vanuit te kunnen leven. En dat is het voor de meeste mensen helaas niet. Je geboorte, de illusie van afgescheiden zijn, de dualiteit en polarisatie van het aardse bestaan zijn op zijn zachtst gezegd traumatische ervaringen die we allemaal op jonge leeftijd al moet verduren. Interessant is dat tegenwoordig in de traumawetenschap consensus is over dat trauma niet is wat je is overkomen of aangedaan maar hoe je systeem heeft moeten leren omgaan met wat je is overkomen. Wat er is gebeurd kun je niet veranderen maar je kunt wel veranderen hoe je systeem omgaat met wat er is gebeurd.

Ik heb in een eerdere blog geschreven over de drie zones die je kunt onderscheiden in je ervaringswereld; je compassiezone; waarbinnen je het leven kunt zien en laten zijn zoals het is zonder dat het hoeft te veranderen, je triggerzone; waarin je wordt aangeraakt en je merkt dat je begint met oordelen, ontkennen of in angst gaat en je reactiezone; waarin je zo hard wordt getriggerd en je traumareactie zo diep en sterk geconditioneerd is dat die je direct, volledig en genadeloos overneemt.

Waar we worden getriggerd en vervolgens op basis van onze onbewuste conditioneringen reageren is het leven niet vellig. Op fysiek niveau gaan we in de verkramping en sluiten we de doorstroming van helende en voedende levensenergie af. Dit gebeurt bij de meeste mensen in het bekken- en lage rug gebied dat energetisch onze basisveiligheid symboliseert. Wanneer de energie daar stagneert ontstaat er een overdruk in het bovenlichaam en hoofd en wanneer iemand dan wordt getriggerd is de meest voorkomende reactie om uit te checken, te ontkoppelen en soms volledig uit het lichaam te treden.

Dit is de exacte definitie van zweverig; niet in je lichaam kunnen zijn en blijven omdat het te onveilig is. De ironie is dat zweverigheid niet ontstaat doordat je yoga of meditatie doet of boekjes van Eckhart Tolle leest maar wordt gecreëerd en in stand gehouden door de mind die juist al die ervaringen persoonlijk neemt, wil begrijpen en vervolgens onder controle wil krijgen. Dit veroorzaakt de spanning en verkramping die de spreekwoordelijke kuil van ons kleine of grote trauma alleen maar dieper graaft.

Het is juist door onze ervaringswereld bewust te ervaren en te ontmoeten dat we de onbewuste patronen die tot onveiligheid leiden uitnodigden. Eenmaal uitgelicht kunnen we ze omarmen met compassie, ons vermogen om deze facetten van het leven te ervaren vanuit het bronperspectief dat in ons allen aanwezig is. De waarachtige compassie zorgt voor een nieuw niveau van veiligheid dat het lichaam in staat stelt te openen en te verzachten. Letterlijk wordt de spanning die zoveel ruimte innam en gewicht had ontladen en daardoor is er meer plek om in je fysieke lichaam aanwezig te zijn en dit ook werkelijk als een veilige plek te ervaren.

Letterlijk betekent het woord incarnatie ‘in het vlees komen’, je menselijke bewustzijn dat in je lichaam landt en daar kan blijven om alles te ervaren zonder uit te hoeven checken. Die veiligheid zorgt daarmee automatisch voor echte gronding. Niet omdat je wortels vanuit je voetzolen naar het midden van de aarde visualiseert maar omdat je je lichaam en bewustzijn hebt herinnerd dat je van top tot teen bent uitgerust om alles wat hier te ervaren is volledig kunt beleven zonder dat het je belast, ziek maakt of doodt. En zo is deze levensbeoefening van waarnemen en laten zijn dus exact het tegenovergestelde van wat mind als zo bedreigend ervaart en wegzet als zweverig. Paradox is life’s logic…