01 mei Wij zijn dit.

In alle verontwaardiging over individuele of collectieve conflicten hoor ik zelden iemand zeggen ‘wij zijn dit’. Vrijwel niemand kan of durft te erkennen dat de schade die we onszelf, elkaar en alles dat leeft berokkenen onderdeel is van het totale spectrum waar we als mens toe in staat zijn, van onvoorwaardelijke liefde tot complete vernietiging.

Als scheppend wezen creëer je de wereld in en om je heen op basis van wie je nu bent. Die creatiekracht komt enerzijds vanuit het bewuste maar grotendeels vanuit het onbewuste. Dit is waar de schaduwkanten sluimeren, broeien en wachten om ontmoet en erkend te worden. De erkenning waar ze naar verlangen is die van compassie, een waarachtige omarming die uitsluitend kan komen vanuit het compassievolle hart, de plek van waaruit je je leven kunt ervaren vanuit eenheid en inclusiviteit. Onderliggend aan dit perspectief ligt de realisatie dat al het leven gemaakt is van hetzelfde substratum; Zijn. Die bronenergie manifesteert zich als de oneindige diversiteit van het leven waarvan je hier je aardse en menselijke leven mag ervaren.

Vanuit de bronplek zie en voel je in alles dat je ervaart; ‘ik ben dit’. Dat is de ultieme eenheidservaring die direct een eind maakt aan iedere vorm van lijden, polarisatie en dualiteit. Dit is hoe je hart naar je leven kijkt en herkent dat het zowel het scheppende principe als het gemanifesteerde is, tegelijkertijd.

De schaduw bewust maken is wat je te doen staat om orde op zaken te stellen en de natuurlijke orde en balans te herstellen. Die bewustwording komt hopelijk door je zelfonderzoek waarbij je naar binnen kijkt, je ervaringswereld in en om je heen bestudeert en bevraagt, Wanneer je daar niet aan toe komt zal het leven je een handje helpen door je onbewuste scheppingspotentieel via je buitenwereld tot leven te wekken, net zo lang tot je je realiseert dat je dit ook bent.

Het onbewuste bewuste maken is slechts één helft van de oplossing. Vanuit welke plek je deze vervolgens ervaart bepaalt de uitkomst. Vanuit mind zul je wat je ervaart persoonlijk nemen, willen begrijpen en moeten oplossen. Dit leidt tot (meer) polarisatie, spanning en uitsluiting van het leven. Je kunt dezelfde ervaring ook hebben vanuit je compassievolle hart. Vanuit hier wordt herkend dat het scheppende, het scheppen en dat wat geschapen wordt allemaal hetzelfde is.

Die omarming van het compassievolle hart brengt ieder conflict vroeg of laat tot een einde. Niet door één aspect van het leven te verkiezen boven een ander maar door beide met gelijkwaardigheid in het hart te sluiten. Door de tegenstellingen evenredig te dragen lost het ogenschijnlijke spanningsveld op en komen ze terug in hun meest natuurlijke, liefdevolle en harmonieuze staat.

Op wonderlijke en paradoxale wijze zal het in licht zetten en omarmen van onze meest donkere en duistere gevoelens, gedachten en gewoonten ervoor zorgen dat we ruimte geven aan de energie, richting en helderheid die ons uit het doolhof zal loodsen waarin we al zo lang verdwalen. Door alles wat we niet willen zijn te herkennen en erkennen als wat we ook zijn hoeven we het niet langer te zijn…