30 jul Terugval.       

Vrijwel iedereen zal beamen hoe uitdagend het is om werkelijk blijvend te veranderen. Ondanks onze goede voornemens, positieve affirmaties en vison-boards kloppen onze oude en hardnekkige gewoontes, gedachten en overtuigingen vroeg of laat toch weer gewoon op onze deur. Twee dingen spelen hierin een wezenlijke rol; het onbewuste en je fysieke lichaam.

Als scheppend wezen creëer je de ‘werkelijkheid’ waarin je leeft van moment tot moment, op basis van wie je nu gelooft dat je bent. Dat is de mix van je bewuste – en onbewuste scheppingskracht. In verhouding wordt geschat dat plusminus 90% daarvan onbewust is en het overige, kleine, deel bewust. Het onderbewuste schreeuwt om ontmoet, ervaren en erkend te worden, de drijvende kracht is het eeuwige verlangen van het leven om in harmonie en balans te zijn met zichzelf en het geheel.

Het onbewuste leidt een eigen leven in de schaduw, hier is voor ons geen vrije wil en keuze. Die zijn gelimiteerd tot het kleine 10% deel waarin we ogenschijnlijk grip hebben op wat we doen en creëren. Zolang er geen bewustzijn op het onbewuste komt zullen deze ongeuite levensfacetten zich in onze binnen- en buitenwereld laten zien en wij kijken toe als onbewuste en onbekwame scheppers. “Until you make the unconscious conscious, it will direct your life and you will call it fate.”, aldus C.G. Jung.

Je fysieke lichaam is de andere factor die je steeds opnieuw tegenkomt in je zoektocht om een betere versie van jezelf te worden. Je lijf is een onwaarschijnlijk intelligent fenomeen dat enerzijds volledig autonoom functioneert maar ook direct onderhevig is aan je bewustzijn.  Het is inmiddels onomstotelijk vastgesteld dat het lichaam geprogrammeerd wordt door onze ervaringen maar nog belangrijker door hoe we bewust en onbewust met die ervaringen omgaan. Dat zijn de letterlijke instructies die we het lichaam geven en overtijd worden deze opdrachten aan het fysieke de bekrachtigde manifestaties die ons onbewust en automatisch regeren, laten reageren en veelal volledig overnemen, afhankelijk van de hoeveelheid spanning die ze in de loop van de tijd hebben opgebouwd.

Je zou kunnen zeggen dat deze programmering van het lichaam een verslaving is aan een bepaalde manier van handelen en reageren. En net als met iedere verslaving is het vrijwel onmogelijk om daar ‘cold turkey’ van af te kicken. Je kunt met je hoofd een besluit nemen dat je het anders wilt gaan doen maar je lichaam werkt trager dan je bewustzijn en is de afremmende factor in het veranderproces. Vergeet niet dat je je lichaam over lange tijd hebt gevoed met instructies die nu op het fysieke niveau zijn gemanifesteerd. Dit zijn onder andere de neurale paden in je hersenen, energetische snelwegen in je brein die bepalen hoe en waar informatie naar toe stroomt. Hier kun je niet omheen, dat is zijn de wetmatigheden en tegelijkertijd begrenzingen van je aardse bestaan.

Het is een enorme inspanning om op het niveau van het lichaam te veranderen, althans blijvend. Wat ons misschien nog wel het meest belemmert is ons vertrekpunt in het willen veranderen; wat we wel willen gaat altijd ten koste van wat we niet meer willen. Alle zelfhulp trucs lijken op korte termijn een waarneembaar effect te hebben maar de meeste mensen zien dat de oude patroontjes vroeg of laat terugkomen. En dat is logisch omdat hetgeen waar je van weg bewoog nog niet ontmoet en erkend is. Het kan een tijdje uit beeld zijn, lijken alsof het er niet meer is, maar het leven vergeet niets en sooner or later…knock knock.

De sleutel tot blijvende verandering is het onbewuste bewust maken.  Dat doe je door je binnen- en buitenwereld bewust te observeren en te omarmen met compassie, te laten zijn zoals die nu is, zonder te hoeven veranderen. Deze beoefening geeft ruimte aan het onbewuste om in plaats van te verkrampen en te onderdrukken, te ontspannen en te stromen. In tegenstelling tot de eerdere afwijzing krijgen de aspecten die je wilt veranderen nu zuurstof ingeblazen, levensruimte en licht geschenen op hun oorsprong, dynamiek en voorheen onbewuste bestaan. Hierdoor komen ze tot rust en nemen ze hun natuurlijke plek in het scheppingsproces in zonder voortdurend om aandacht te hoeven schreeuwen. Nu is er ruimte voor iets nieuws. Inspiratie, daadkracht en helderheid dienen zich aan en verlichten een pad dat je zult herkennen als eigen, natuurlijk en kloppend. Geen reden meer om terug te vallen of onnodig lang te blijven hangen in dat wat zo lang heeft gewacht op wat je nu hebt gebracht. Erkenning.