26 nov Paradox’s life’s logic.

Onlangs volgde ik een workshop bij Stephan Hausner die zich specialiseert in het systemisch werk van opstellingen en ziektes. Na deze drie dagen realiseerde ik mij opnieuw met hoeveel constellaties we als mens tegelijkertijd zijn verbonden. Of het nu je familie, relatie, gezin, ras, land, geloof of planeet van herkomst is, op ieder moment ben je onderhevig aan een veelheid van krachtenvelden die, bewust of onbewust, een grote impact op je leven hebben.

Los van deze velden, die ogenschijnlijk buiten onszelf en onze invloedsfeer liggen, zijn we in onszelf ook met verschillende dimensies verbonden. De meest voor de hand liggende zijn die van de mind en het compassievolle hart. Dit zijn twee werkelijkheden die tegelijkertijd in ons actief zijn maar elkaar qua dynamiek en wetmatigheden niet eens raken. In de Veda’s is zo prachtig beschreven dat ons menselijk bestaan zich volledig afspeelt in de gepolariseerde werkelijkheid van de mind. Echter, er is één plek in ons mens-zijn intact waar we nog verbonden zijn met de eenheid; the tiny space in the heart.

De ogenschijnlijke tegenstellingen in de gepolariseerde mind zorgen voor conflict. Dat kan met jezelf zijn, een ander of bijvoorbeeld een situatie. Als je bestudeert hoe de mind deze conflicten aanvliegt en probeert op te lossen dan zie je al snel dat dit tot nog meer problemen leidt. Als er veel gedachten zijn word je verteld dat je gedachten hebt maar ze niet bent, als je in een verhaal zit moet je eruit stappen en als je in je hoofd zit moet je naar je hart gaan. Deze pseudo oplossingen geven aan hoe beperkt de mind is in het werkelijk overzien van wat er nodig is. De beperking zit erin dat de mind het één verkiest boven het ander en daarmee altijd iets afwijst terwijl het juist zoekt naar erkenning. En het is juist de afwijzing die zorgt voor conflict en spanning.

Je compassievolle hart doet het precies het tegenovergestelde. Als er veel gedachten zijn realiseert het hart zich ‘ik ben dit’, als je in een verhaal zit nodigt het hart je juist uit in het verhaal te stappen, het volledig te ontmoeten en te ervaren en als je in hoofd zit hoef je niet naar je hart te gaan maar beweegt het hart naar het hoofd en ziet alles wat daar gebeurt als haar eigen creatie.

Deze dynamiek van het hart voelt aanvankelijk contra intuïtief. Waar je iets niet wilt ervaren en van weg wilt bewegen wordt nu de suggestie gedaan om er juist naar toe te gaan en het volledig te ervaren. En waar je juist heel graag ergens vanaf wilt komen wordt nu voorgesteld om het helemaal te laten bestaan zonder het te willen veranderen. Het is voor de mind een heuse marteling maar voor het compassievolle hart met meest logische en natuurlijke om te doen.

De waarachtige vernieuwing waar we als mens en mensheid zo naar verlangen zal niet komen vanuit de mind maar vanuit het hart. Echter, we moeten deze plek in onszelf weer opzoeken, openen, activeren en verzachten. Bewustzijn en compassie vormen de sleutel die ons toegang geeft tot deze helende en inclusieve ruimte die alles thuisbrengt, in beweging zet, richting geeft en opnieuw betekenisvol maakt. Ondanks dat we ons vanuit de mind nu niet kunnen voorstellen wat en waar ons dit zal brengen, zullen we het direct herkennen als natuurlijk, kloppend en logisch wanneer het zich voor onze ogen ontvouwt.