31 jul Vertrouwen.
Waar vertrouw je op in een tijd van toenemende polarisatie, fake news en censuur? Dit is een fase waarin de donkerste kanten van de mensheid aan het licht komen. Geïnstitutionaliseerd racisme, pedofiele netwerken en stelselmatige privacy- en grondwetsschendingen zijn slechts enkele voorbeelden van de schaduwkanten die niet langer onzichtbaar kunnen blijven. Het is de aard van het verborgene, het onderdrukte en het onbewuste om aan en in het licht te komen. Het wil thuisgebracht, erkend en omarmd worden.
En die natuurlijke wetmatigheid is precies de uitnodiging die het leven nu aan ons voorlegt. Om je te herinneren, te realiseren en in te zien dat alle facetten van het leven, ook de meest donkere, voortkomen uit dezelfde bronenergie waar alles van gemaakt is; het substratum, bewustzijn, de eenheid of het grote mysterie. En die realisatie brengt het besef dat je tegelijkertijd zowel mens bent, die probeert chocola te maken van het aardse leven, in de mind, in 3D, in de polariteit, als de schepper van die aardse wekelijkheid, niets minder dan een godin of god.
Wanneer je opnieuw die plek inneemt zet je je zelf niet alleen op een krachtplek maar je verwelkomt ook het volledige spectrum van het aardse leven, zowel de lichte als de donkere kanten. Dat moet zo zijn want als je dat bent, de letterlijke schepper van alles, dan ben je daarmee ook de schepper van die donkere facetten van het leven en zul je deze nooit veroordelen, ontkennen of vrezen. Het is pure creatie, grenzeloos, in vrije val en onpersoonlijk. Dit perspectief is niet te bevatten vanuit de mind omdat dat het enige is dat de mind niet kan; het leven vanuit eenheid en heelheid beschouwen en laten zijn zoals het is.
Het is ons voorrecht als mens om deze beide perspectieven tegelijkertijd te kunnen ervaren. Enerzijds wat het betekent om een werkelijk volledig mens te zijn. De mens die zich de gelijktijdige perfectie en tragedie realiseert waarmee het aardse leven zicht ontvouwt, welke wetmatigheden er gelden en hoe voluit te leven zonder daar schade van op te lopen of te berokkenen. Anderzijds de grootsheid, het mystieke en de perfectie waarmee alle leven zich ogenschijnlijk ontvouwt, alles inclusief, het niets dat alles is.
Het compassievolle hart is de metafoor waar deze twee dimensies elkaar ontmoeten, waar het ontastbare, de onzichtbare, via de zintuigen van het fysieke ervaren kan worden. Waar bewustzijn en compassie elkaar vinden ga je deze ruimte binnen en word je de meester van deze twee werelden. Hier zie en voel je de perfectie in alles, hoe ‘timing en readiness’ altijd al hebben bepaald dat er gebeurt wat er kan gebeuren, wanneer het kan gebeuren en hoe het gebeurt. Dit is het kompas waar je blindelings op kunt varen, hier ervaar je dat het leven voor je zorgt. Hoe intens, donker, uitzichtloos of beschadigd je ook bent, je wordt gezien, omarmend, gesteund en thuisgebracht door het leven zelf, altijd.
Dit is waarop je altijd kunt vertrouwen, voorbij de twijfels en conflicten van de mind. Je compassievolle hart herinnert zich dit, weet dit en kan dit, je hoeft er alleen maar naar binnen te gaan en voor je te laten zorgen…
Let’s be this.
Geen reactie's